حدیث ۱۳۵۹
(۱۳۵۹) معانی الأخبار (ص ۲۸۴): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ إسْماعیلَ بْنِ مَرّارٍ عَنْ یونُسَ بْنِ عَبْدِالرَّحْمَنِ عَنْ أبی‌الْحَسَنِ علیه‌السلام قالَ: «سَألْتُهُ فَقُلْتُ: «جُعِلْتُ فِداکَ! ما کانَ تابوتُ موسَی وَ کَمْ کانَ سَعَتُهُ؟» قالَ: «ثَلاثُ أذْرُعٍ فی ذِراعَیْنِ». قُلْتُ: «ما کانَ فیهِ؟» قالَ: «عَصا موسَی وَ السَّکینَةُ». قُلْتُ: «وَ ما السَّکینَةُ؟» قالَ: «روحُ اللهِ یَتَکَلَّمُ، کانوا إذا اخْتَلَفوا فی شَیْءٍ کَلَّمَهُمْ وَ أخْبَرَهُمْ بِبَیانِ ما یُریدونَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از ابراهیم بن هاشم از اسماعیل بن مرار از یونس بن عبدالرحمن روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
یونس بن عبدالرحمن از ابوالحسن (امام کاظم) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان سؤال کرده و گفتم: «فدایتان شوم! تابوت موسی چه بود و وسعت آن چه بود؟» فرمودند: «سه ذراع در دو ذراع». عرض کردم: «چه در آن بود؟» فرمودند: «عصای موسی و سکینه». عرض کردم: «سکینه چیست؟» فرمودند: «روح الله که سخن می‌گفت، هنگامی که در چیزی اختلاف می‌کردند، با ایشان سخن می‌گفت و به بیانی که می‌خواستند، ایشان را خبر می‌کرد.»»
