سوره انعام – آیه 112
وَ کَذلِکَ جَعَلْنا لِکُلِّ نَبیٍّ عَدُوّاً شَیاطینَ الْإنْسِ وَ الْجِنِّ یوحی بَعْضُهُمْ إلی بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُروراً وَ لَوْ شاءَ رَبُّکَ ما فَعَلوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما یَفْتَرونَ (112)
و اینگونه قرار دادیم برای هر نبییی، دشمنی، شیطانهای انس و جن، القا میکنند بعضشان به سوی بعض دیگر، آراسته سخن فریبنده را: «اگر میخواست پروردگارت، انجام نمیدادند آن را»، پس وا گذارشان به آنچه دروغ جعل میکنند. (112)
بدین گونه هر پیمبری را دشمنی نهادیم، و دیونها دان انس و جن گفتار آراسته بیکدیگر القا میکنند، برای فریب «اگر پروردگار تو میخواست، چنین نمیکردند پس ایشان را با چیزهائی که میسازند واگذار» (112)
و بدین گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطانهای انس و جن برگماشتیم. بعضی از آنها به بعضی، برای فریب [یکدیگر]، سخنان آراسته القا میکنند و اگر پروردگار تو میخواست چنین نمیکردند. پس آنان را با آنچه به دروغ میسازند واگذار. (112)
و بدین گونه (به مانند تو) برای هر پیامبری دشمنانی از شیطانهای انس و جن (به وسیله خلق غرائز مختلف شهوت در وجودشان) قرار دادیم که برخی از آنها به برخی دیگر سخنان باطل آراسته و فریبنده را (بر ضد آن پیامبر) پیام سری میدادند تا (دیگران را) بفریبند و اگر خدا (به اراده تکوینی) میخواست چنین نمیکردند، پس آنها و افترائشان را رها کن (تا آن گاه که مأمور به نبرد شوی). (112)