سوره ابراهیم – آیات ۱۰ تا ۱۲

قالَتْ رُسُلُهُمْ أ فی اللّهِ شَکٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأرْضِ یَدْعوکُمْ لِیَغْفِرَ لَکُمْ مِنْ ذُنوبِکُمْ وَ یُؤَخِّرَکُمْ إلی أجَلٍ مُسَمًّی قالوا إنْ أنْتُمْ إلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا تُریدونَ أنْ تَصُدّونا عَمّا کانَ یَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتونا بِسُلْطانٍ مُبینٍ (۱۰) قالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إنْ نَحْنُ إلاَّ بَشَرٌ مِثْلُکُمْ وَ لکِنَّ اللّهَ یَمُنُّ عَلی مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ ما کانَ لَنا أنْ نَأْتیَکُمْ بِسُلْطانٍ إلاَّ بِإذْنِ اللّهِ وَ عَلَی اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنونَ (۱۱) وَ ما لَنا ألاَّ نَتَوَکَّلَ عَلَی اللّهِ وَ قَدْ هَدانا سُبُلَنا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلی ما آذَیْتُمونا وَ عَلَی اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُتَوَکِّلونَ (۱۲)

گفتند سولانشان: «آیا در الله شکی است؟ شکافنده آسمان‌ها و زمین؟ دعوت می‌کند شما را پوشش دهد بر شما از گناهانتان و تأخیر می‌اندازد شما را به سوی مهلتی نشان‌شده.» گفتند: «نیستید شما مگر بشری مثل ما، می‌خواهید که جلوگیری کنید ما را از آن‌چه بندگی می‌کردند بزرگان (نیاکان و پدران) ، پس بیاورید ما را دلیلی (تسلطی) آشکار». (۱۰) گفتند به آن‌ها رسولانشان: «نیستیم ما مگر بشری مانند شما، ولکن الله منت می‌نهد بر هر کس بخواهد از بندگانش و نباشد برای ما که بیاوریم شما را دلیلی (سلطه‌ای) مگر به اذن الله و بر الله پس توکل می‌کنند مؤمنان ». (۱۱) و چه شده است ما را که توکل نکنیم بر الله، در حالی‌که به تحقیق هدایت کرد ما را (بر) راه‌هایمان؟ و قطعاً صبر می‌کنیم بر آن‌چه اذیت می‌کنید ما را و بر الله پس توکل می‌کنند متولان. (۱۲)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه