سوره رعد – آیه 14
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَ الَّذینَ یَدْعونَ مِنْ دونِهِ لا یَسْتَجیبونَ لَهُمْ بِشَیْءٍ إلاَّ کَباسِطِ کَفَّیْهِ إلَی الْماءِ لِیَبْلُغَ فاهُ وَ ما هُوَ بِبالِغِهِ وَ ما دُعاءُ الْکافِرینَ إلاَّ فی ضَلالٍ (14)
برای او است دعوت حق و کسانی که میخوانند از غیر او را، جواب داده نمیشوند برای آنها چیزی، مگر گشاینده دو دستش به سوی آب تا برسد دهانش را، در حالی که نمیرسد به آن و نیست خواندن کافران، مگر در گمراهی. (14)
دعوت حق خاص اوست، و کسانی جز او که میخوانند، در باره چیزی اجابتشان نکنند، مگر چون آنکس که دو کف خویش سوی آب برد که آب بدهانش رسد، اما نرسد و دعوت کافران جز بگمراهی نیست (14)
دعوت حق برای اوست. و کسانی که [مشرکان] جز او میخوانند، هیچ جوابی به آنان نمیدهند، مگر مانند کسی که دو دستش را به سوی آب بگشاید تا [آب] به دهانش برسد، در حالی که [آب] به [دهان] او نخواهد رسید، و دعای کافران جز بر هدر نباشد. (14)
دعوت به حق و به جا (دعوت مردم به پرستش و طاعت) تنها از آن اوست و خواندن و نیاز خواستن به حق و به جا نیز تنها سزاوار اوست و کسانی که مشرکان به جای او میخوانند چیزی (از نیازشان) را برای آنها برآورده نمیکنند، (آنان نیستند) مگر مانند کسی که دو کف دستش را (از مسافت دور) به سوی آب دراز کند تا آب به دهانش برسد یا کسی که دو دست خود را گشوده در آب کند (و بیرون آرد) تا آب به دهانش برسد، ولی هرگز آب به دهان او نخواهد رسید (اجابت بتان در مورد خواسته آنان مانند تأثیر این عملها در سیرابی تشنه است) و خواندن کافران جز در گمراهی و تباهی نیست. (14)