حدیث ۱۱۱۶۷

(۱۱۱۶۷) الکافی (ج ۲،‌ح ۳۱۲۹): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ حَمّادٍ عَنْ حَریزٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ وَ زُرارَةَ قالا: «قُلْنا لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «کَیْفَ الْمَسْألَةُ إلَی اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی؟» قالَ: «تَبْسُطُ کَفَّیْکَ.» قُلْنا: «کَیْفَ الِاسْتِعاذَةُ؟» قالَ: «تُفْضی بِکَفَّیْکَ وَ التَّبَتُّلُ الْإیماءُ بِالْإصْبَعِ وَ التَّضَرُّعُ، تَحْریکُ الْإصْبَعِ وَ الِابْتِهالُ أنْ تَمُدَّ یَدَیْکَ جَمیعاً.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حماد بن عیسی از حریز بن عبدالله از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن کالصحیح.

محمد بن مسلم و زراره روایت کردند: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردیم: «درخواست کردن به سوی الله تبارک و تعالی چگونه است؟» فرمودند: «دو کف (دستت) را باز کنی.» عرض کردیم: «استعاذه چگونه است؟» فرمودند: «افضاء کنی دو کفت را و تبتل، اشاره به انگشت است و تضرع، حرکت دادن انگشت و ابتهال این‌که دراز کنی هر دو دستت را.»»