سوره یونس – آیه ۱۲

و هنگامی که برسد انسان را ضرر، می‌خواند ما را به پهلویش یا نشسته یا ایستاده، پس هنگامی که بر طرف کردیم از او ضررش را، بگذرد مانند آن‌که هرگز نخوانده ما را به سوی ضرری که رسیده او را، این‌گونه زینت داده شده است برای اسراف‌کاران آن‌چه عمل می‌کردند. (۱۲)

و چون انسان با محنتی برخورد کند، ما را خفته یا نشسته یا ایستاده بخواند و چون محنتش را از او برداریم، برود، گویی اصلا ما را برای محنتی که بدو رسیده نخوانده بود. بدینسان، برای اسرافگران، اعمالی که میکرده‏اند آرایش گرفته است (۱۲)

و چون انسان را آسیبی رسد، ما را- به پهلو خوابیده یا نشسته یا ایستاده- می‏خواند، و چون گرفتاریش را برطرف کنیم چنان می‏رود که گویی ما را برای گرفتاریی که به او رسیده، نخوانده است. این گونه برای اسرافکاران آنچه انجام می‏دادند زینت داده شده است. (۱۲)

و چون انسان را سختی و زیان رسد ما را (در همه حال) به پهلو خفته یا نشسته یا ایستاده می‏خواند، و چون سختی و زیانش را از او برداریم آن چنان می‏رود که گویی ما را برای (رفع) آسیبی که به وی رسیده نخوانده است! این چنین برای اسرافکاران آنچه که به جا می‏آورند آراسته شده است. (۱۲)