سوره یونس – آیه ۱۰
دَعْواهُمْ فیها سُبْحانَکَ اللَّهُمَّ وَ تَحیَّتُهُمْ فیها سَلامٌ وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ (۱۰)
دَعْواهُمْ فیها سُبْحانَکَ اللَّهُمَّ وَ تَحیَّتُهُمْ فیها سَلامٌ وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ (۱۰)
دعایشان در آن «منزهی تو! بارالها!» است و تحیتشان سلامتی است و پایان دعایشان (این) که (مطلق) ستایش برای الله، پروردگار جهانها (است). (۱۰)
در آنجا دعایشان تنزیه خداست و درودشان سلام است و ختم دعایشان اینست که ستایش خاص پروردگار جهانیان است. (۱۰)
نیایش آنان در آنجا سبحانک اللهم [خدایا! تو پاک و منزهی] و درودشان در آنجا سلام است، و پایان نیایش آنان این است که: الحمد لله رب العالمین [ستایش ویژه پروردگار جهانیان است]. (۱۰)
دعای آنها در آنجا این است که: خداوندا، تو منزیهی (بدانگونه که خود را تنزیه کردهای)، و درودشان در آنجا (از جانب خدا و با فرشتگان و یکدیگر) سلام است، و پایان هر دعایشان اینکه: حمد و سپاس از آن پروردگار جهانیان است. (۱۰)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج