سوره توبه – آیه 59
وَ لَوْ أنَّهُمْ رَضوا ما آتاهُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ وَ قالوا حَسْبُنا اللّهُ سَیُؤْتینا اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ رَسولُهُ إنّا إلَی اللّهِ راغِبونَ (59)
و اگر که آنها راضی میشدند آنچه را داده به آنها الله و رسولش و میگفتند: «کفایت کند ما را الله، به زودی میدهد ما را الله از فضلش و رسولش (نیز)، به یقین ما به سوی الله رغبت کنندگانیم». (59)
[چه میشد] اگر بعطای خدا و پیمبر او رضا میدادند و میگفتند: خدا ما را بس است، زود باشد که خدا از کرم خویش بما عطا کند و پیمبر او نیز و ما بخدا امیدواریم (59)
و اگر آنان بدانچه خدا و پیامبرش به ایشان دادهاند خشنود میگشتند و میگفتند: «خدا ما را بس است به زودی خدا و پیامبرش از کرم خود به ما میدهند و ما به خدا مشتاقیم» [قطعا برای آنان بهتر بود]. (59)
و اگر به آنچه خدا و فرستادهاش (از صدقات) به آنها داده راضی میشدند و میگفتند: (59)