سوره توبه – آیه ۲۶

سپس نازل کرد الله آرامشی بر رسولش و بر مؤمنان و نازل کرد سپاهیانی که نمی‌دید آن‌ها را و عذاب کرد کسانی را که کفر ورزیدند و آن است مجازات کافران. (۲۶)

سپس خدا آرامش خویش را بر پیمبرش و بر مؤمنان نازل کرد و سپاهیانی فرود آورد که ندیدیدشان و کسانی را که کفر میورزیدند عذاب کرد و سزای کافران همین است (۲۶)

آن گاه خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان فرود آورد، و سپاهیانی فرو فرستاد که آنها را نمی‏دیدید، و کسانی را که کفر ورزیدند عذاب کرد، و سزای کافران همین بود. (۲۶)

سپس خداوند آرامش خود را (اطمینان قلبی که در موارد خاص بر دل دوستانش می‏افکند) بر فرستاده خود و بر مؤمنین نازل نمود و سپاهیانی که شما آنها را ندیدید فرو فرستاد و کسانی را که کفر ورزیدند عذاب نمود، و این است کیفر کافران. (۲۶)