وَ اذْکُرْ رَبَّکَ فی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَ خیفَةً وَ دونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَکُنْ مِنَ الْغافِلینَ (۲۰۵)
و یاد کن پروردگارت را در خودت به تضرع و پروا و غیر آشکارا از سخن، به بامداد و عصرها و نباش از غافلان. (۲۰۵)
پروردگار خویش را بزاری و بیم، در ضمیر خود بیگفتار بلند، بامداد و پسینها یاد کن و از غفلت زدگان مباش (۲۰۵)
و در دل خویش، پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با تضرع و ترس، بیصدای بلند، یاد کن و از غافلان مباش. (۲۰۵)
و پروردگارت را در دل خویش به حال زاری و ترس و به گفتاری آرام نه بلند، در صبحگاهان و شامگاهان یاد کن و از غافلان مباش. (۲۰۵)
نقل منصفانه و استفاده شرعی از مطالب این سایت، با ذکر منبع یا بدون آن، برای همگان مجاز است - خانه ایده دیوان
