سوره نساء – آیه 8
وَ إذا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أولوا الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ الْمَساکینُ فَارْزُقوهُمْ مِنْهُ وَ قولوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْروفاً (8)
و هنگامی که حاضر آمدند تفسیم کردن را نزدیکان و یتیمان و مساکین، پس روزی دهید آنها را از آن و بگویید برای آنها سخنی معروف. (8)
و چون خویشان و یتیمان و تنگدستان بر تقسیم حضور یافتند از آن روزیشان دهید و با آنها سخنی شایسته گویید (8)
و هر گاه، خویشاوندان یتیمان و مستمندان در تقسیم [ارث] حاضر شدند، [چیزی] از آن را به ایشان ارزانی دارید و با آنان سخنی پسندیده گویید. (8)
و چون هنگام قسمت میراث، خویشان (خویشانی که ارث نمیبرند) و یتیمان و فقیران حضور یابند چیزی از آن اموال به آنان روزی دهید و به آنها سخنی نیکو و پسندیده گویید. (8)