سوره آل عمران – آیه ۱۴۵ و ۱۴۶

وَ ما کانَ لِنَفْسٍ أنْ تَموتَ إلاَّ بِإذْنِ اللّهِ کِتاباً مُؤَجَّلاً وَ مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْها وَ سَنَجْزی الشّاکِرینَ (۱۴۵)

وَ کَأیِّنْ مِنْ نَبیٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبّیّونَ کَثیرٌ فَما وَهَنوا لِما أصابَهُمْ فی سَبیلِ اللّهِ وَ ما ضَعُفوا وَ ما اسْتَکانوا وَ اللّهُ یُحِبُّ الصّابِرینَ (۱۴۶)

و نیست برای کسی که می‌میرد مگر به اذن الله، مقرر شده‌ای مهلت‌دار و کسی که می‌خواهد پاداش دنیا را، می‌دهیم او را از آن و کسی که می‌خواهد پاداش آخرت را می‌دهیم او را از آن و به زودی جزا می‌دهیم شکرگزاران را. (۱۴۵) و چه بسیار از نبی‌ای (که) کارزار کردند با او ربانی‌هایی بسیار، پس سستی نکردند به آن‌چه اصابت کرد آن‌ها را در راه الله و اظهار ضعف نکردند و اظهار ناتوانی نکردند و الله دوست می‌دارد صبرکنندگان را. (۱۴۶)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه