وَ إذْ قالَ إبْراهیمُ رَبِّ أرِنی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتی قالَ أ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلی وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبی قالَ فَخُذْ أرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلی کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتینَکَ سَعْیاً وَ اعْلَمْ أنَّ اللّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ (۲۶۰)
و هنگامی که گفت ابراهیم پروردگارش را: «پروردگارا! نشان بده مرا چگونه زنده می‌کنی مردگان را.» گفت: «آیا ایمان نداری؟» گفت: «بلی، ولیکن تا اطمینان یابد قلبم.» گفت: «پس بگیر چهارتا از پرندگان، پس ریز ریز کن آنها را به سوی خودت، سپس قرار بده بر هر کوهی از آنها پاره‌ای، سپس بخوان آنها را، می‌آیند تو را شتابان و بدان که الله همیشه با عزت همیشه با حکمت است.» (۲۶۰)
و چون ابراهیم گفت: پروردگارا! بمن بنما که مردگانرا چگونه زنده کنی؟ گفت: مگر ایمان نداری! گفت: چرا! ولی تا دلم آرام گیرد. گفت: چهار پرنده بر- گیر و نزد خویش پاره پاره کن، سپس بر هر کوهی پاره‌ای از آن بنه و ندایشان کن که دوان سوی تو آیند و بدان که خدا توانا و فرزانه است (۲۶۰)
و [یاد کن] آن گاه که ابراهیم گفت: «پروردگارا، به من نشان ده چگونه مردگان را زنده می‌کنی؟» فرمود: «مگر ایمان نیاوردهای؟» گفت: «چرا، ولی تا دلم آرامش یابد.» فرمود: «پس، چهار پرنده برگیر، و آنها را پیش خود، ریز ریز گردان سپس بر هر کوهی پاره‌ای از آنها را قرار ده آن گاه آنها را فرا خوان، شتابان به سوی تو می‌آیند، و بدان که خداوند توانا و حکیم است.» (۲۶۰)
و (به یاد آر) هنگامی که ابراهیم گفت، پروردگارا به من نشان ده که مردگان را چگونه زنده می‌کنی، گفت: آیا (به قدرت من یا به روز جزا) ایمان نداری؟ گفت: چرا، و لکن (درخواست کردم) تا قلبم (با عین الیقین) آرامش یابد. گفت: پس چهار (نوع) پرنده بگیر و آنها را به خود نزدیک گردان (تا علائم جسمی آنها را به دقت ببینی) و ریز ریز (و مخلوط به هم) کن، سپس بر هر کوهی (در این اطراف) پاره‌ای از آنها را قرار ده، آن گاه آنها را بخوان، که شتابان به سوی تو می‌آیند. و بدان که خداوند مقتدر شکستناپذیر و حکیم است. (۲۶۰)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج
