حدیث ۳۵۶۹

(۳۵۶۹) الکافی (ح ۱۵۰۵۸): أبوعَلیٍّ الْأشْعَریُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبّارِ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنِ ابْنِ مُسْکانَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أحَدِهِما علیهماالسلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ مَنْ أظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللهِ کَذِباً أوْ قالَ أوحیَ إلَیَّ وَ لَمْ یوحَ إلَیْهِ شَیْءٌ». قالَ: «نَزَلَتْ فی ابْنِ أبی‌سَرْحٍ الَّذی کانَ عُثْمانُ اسْتَعْمَلَهُ عَلَی مِصْرَ وَ هُوَ مِمَّنْ کانَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله یَوْمَ فَتْحِ مَکَّةَ هَدَرَ دَمَهُ وَ کانَ یَکْتُبُ لِرَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله. فَإذا أنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «أنَّ اللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ»، کَتَبَ: «إنَّ اللهَ عَلیمٌ حَکیمٌ». فَیَقولُ لَهُ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «دَعْها! فَإنَّ اللهَ عَلیمٌ حَکیمٌ» وَ کانَ ابْنُ أبی‌سَرْحٍ یَقولُ لِلْمُنافِقینَ: «إنّی لَأقولُ مِنْ نَفْسی مِثْلَ ما یَجیءُ بِهِ، فَما یُغَیِّرُ عَلَیَّ.» فَأنْزَلَ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالَی فیهِ الَّذی أنْزَلَ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از احمد بن ادیس از محمد بن عبدالجبار از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

ابوبصیر از یکی از آن دو (امام باقر یا امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره کلام الله عز و جل: «وَ مَنْ أظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللهِ کَذِباً أوْ قالَ أوحیَ إلَیَّ وَ لَمْ یوحَ إلَیْهِ شَیْءٌ» سؤال کردم. فرمودند: «درباره ابن ابی‌سرح نازل شد که عثمان او را بر مصر گماشت و او از کسانی بود که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله، روز فتح مکه، (ریختن) خونش را مباح دانست و برای رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله کتابت می‌کرد. پس هنگامی که الله عز و جل نازل کرد: «أنَّ اللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ»، نوشت: «إنَّ اللهَ عَلیمٌ حَکیمٌ». پس رسول الله به او فرمود: «این (کار) را رها کن! اگر چه الله عزیز حکیم است.» و ابن ابی‌سرح به منافقان می‌گفت: «همانا من مانند آن‌چه را او می‌آورد، از خودم می‌گویم، پس بر من تغییر نمی‌دهد.» پس الله تبارک و تعالی نازل کرد درباره او آن‌چه را نازل کرد.»»