سوره بقره – آیه ۲۵۹

یا مانند کسی که می‌گذرد بر قریه‌ای در حالی که آن فرو ریخته است بر سقف‌هایش. گفت: «چگونه زنده می‌کند این را الله بعد از مرگش؟!» پس می‌راند او را الله، صد سال. سپس برانگیخت او را، گفت: «چقدر درنگ کردی؟» گفت: «درنگ کردم روزی یا بخشی (از) روز.» گفت: «درنگ کردی صد سال.» پس نگاه کن به سوی خوردنیت و نوشیدنیت، دگرگون نشده است و نگاه کن به سوی الاغت و قرار دهیم تو را نشانه‌ای خاص برای مردم و نگاه کن به سوی استخوان‌ها که چگونه بلند می‌کنیم آن‌ها را، سپس می‌پوشانیم آن‌ها را گوشتی. پس هنگامی که آشکار شد برای او، گفت: «دانستم که الله بر همه چیزی بسیار قادر است.» (۲۵۹)

یا آنکه بر دهکده‏ای گذر کرد که با وجود بناها که داشت خالی بود و گفت: خدا مردم این دهکده را چگونه زنده کند؟ خدا او را صد سال بمیرانید، آنگاه زنده‏اش کرد و گفت: چه مدت بوده‏ای؟ گفت یک روز بوده‏ام، یا قسمتی از روز، گفت: [نه‏] بلکه صد سال بوده‏ای، خوردنی و نوشیدنی خویش را بنگر که دگرگون نشده! و دراز- گوش خویش را بنگر! ترا برای مردم عبرتی خواهیم کرد. استخوانها را بنگر چگونه بلندشان کنیم، سپس آنرا بگوشت بپوشانیم. همینکه بر او روشن شد گفت: دانم که خدا بهمه چیز تواناست. (۲۵۹)

یا چون آن کس که به شهری که بامهایش یکسر فرو ریخته بود، عبور کرد [و با خود می‏] گفت: «چگونه خداوند، [اهل‏] این [ویرانکده‏] را پس از مرگشان زنده می‏کند؟». پس خداوند، او را [به مدت‏] صد سال میراند. آن گاه او را برانگیخت، [و به او] گفت: «چقدر درنگ کردی؟» گفت: «یک روز یا پاره‏ای از روز را درنگ کردم.» گفت: « [نه‏] بلکه صد سال درنگ کردی، به خوراک و نوشیدنی خود بنگر [که طعم و رنگ آن‏] تغییر نکرده است، و به درازگوش خود نگاه کن [که چگونه متلاشی شده است. این ماجرا برای آن است که هم به تو پاسخ گوییم‏] و هم تو را [در مورد معاد] نشانه‏ای برای مردم قرار دهیم. و به [این‏] استخوانها بنگر، چگونه آنها را برداشته به هم پیوند می‏دهیم سپس گوشت بر آن می‏پوشانیم.» پس هنگامی که [چگونگی زنده ساختن مرده‏] برای او آشکار شد، گفت: « [اکنون‏] می‏دانم که خداوند بر هر چیزی تواناست.» (۲۵۹)

یا (کسی را دیده‏ای) مانند آن که به دهکده‏ای عبور کرد که (سقف خانه‏ها فرود آمده و) دیوارها بر روی سقف‏هایش فرو ریخته (و اجساد ساکنانش پراکنده و پوسیده) بود؟ (از روی تعجب با خود) گفت: چگونه خداوند اینها را پس از مرگشان زنده می‏کند؟! پس خدا او را صد سال میراند، سپس او را برانگیخت، گفت: چقدر (این جا) درنگ کرده‏ای؟ گفت: یک روز یا پاره‏ای از یک روز درنگ کرده‏ام. گفت: بلکه صد سال درنگ کرده‏ای به خوراکی و نوشیدنی‏ات بنگر که تغییری نکرده و به درازگوشت بنگر (که چگونه متلاشی شده! ما چنین کردیم تا خواسته‏ات را برآوریم) و تا تو را نشانه‏ای (از توحید و قدرت خود) برای مردم قرار دهیم، و به استخوان‏ها (ی درازگوشت) بنگر که چگونه آنها را برمی‏داریم (و به هم وصل کرده) سپس بر آنها گوشت می‏پوشانیم! پس چون (کیفیت بعث) بر او روشن شد، گفت: اکنون می‏دانم که خدا بر همه چیز تواناست (و اینک به عین الیقین دیدم) (۲۵۹)