حدیث ۷۱۳
(۷۱۳ و ۷۱۱) کمال الدین (ج۲، ص ۶۴۹)، الإمامة و التبصره (ح ۱۳۲) و الغیبة للنعمانی (ص ۲۵۰): حَدَّثَنا أبی رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا عَبْدُاللهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْیَریُّ عَنْ أحْمَدَ بْنِ هِلالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ أبی‌أیّوبَ الْخَزّازِ وَ الْعَلاءِ بْنِ رَزینٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «إنَّ قُدّامَ الْقائِمِ عَلاماتٍ تَکونُ مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْمُؤْمِنینَ». قُلْتُ: «وَ ما هیَ؟ جَعَلَنی اللهُ فِداکَ!» قالَ: «ذَلِکَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ»، یَعْنی الْمُؤْمِنینَ قَبْلَ خُروجِ الْقائِمِ علیه‌السلام «بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأمْوالِ وَ الْأنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرینَ». قالَ: «یَبْلوهُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ مِنْ مُلوکِ بَنی‌فُلانٍ فی آخِرِ سُلْطانِهِمْ وَ الْجوعِ بِغَلاءِ أسْعارِهِمْ» وَ نَقْصٍ مِنَ الْأمْوالِ، قالَ: «کَسادُ التِّجاراتِ وَ قِلَّةُ الْفَضْلِ» وَ نَقْصٍ مِنَ الْأنْفُسِ، قالَ: «مَوْتٌ ذَریعٌ» وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ، قالَ: «قِلَّةُ رَیْعِ ما یُزْرَعُ وَ «بَشِّرِ الصّابِرینَ» عِنْدَ ذَلِکَ بِتَعْجیلِ خُروجِ الْقائِمِ علیه‌السلام» ثُمَّ قالَ لی: «یا مُحَمَّدُ! هَذا تَأْویلُهُ، إنَّ اللهَ تَعالَی یَقولُ: «وَ ما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إلّا اللهُ وَ الرّاسِخونَ فی الْعِلْمِ»»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از عبدالله بن جعفر الحمیری از احمد بن هلال از حسن بن محبوب از ابوایوب الخزاز و علاء بن رزین از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
پدر شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از عبدالله بن جعفر الحمیری به باقی سند روایت کرده است.
محمد بن ابراهیم النعمانی نیز شبیه این حدیث را از محمد بن همام از عبدالله بن جعفر الحمیری از حسن بن محبوب از علی بن رئاب از محمد بن مسلم روایت کرده است.
محمد بن مسلم روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمودند: «به یقین پیشاپیش قائم علامت‌هایی از جانب الله عز و جل برای مؤمنان است.» عرض کردم: «الله مرا فدای شما کند! آن‌ها چیست؟» فرمودند: «آن کلام الله عز و جل: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ»، یعنی مؤمنان را قبل از خروج قائم علیه‌السلام «بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأمْوالِ وَ الْأنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرینَ».» (ایشان) فرمودند: «می‌آزماید آن ها را به چیزی از ترس از پادشاهان بنی‌فلان در آخر سلطنتشان و گرسنگی به گرانی قیمت‌هاشان» و (درباره) نقص از اموال فرمودند: «کسادی تجارت‌ها و اندکی سود» و (درباره) نقص در تنفس فرمودند: «مرگ ناگهانی» و (درباره) نقص از ثمره‌ها فرمودند: «اندکی باردهی آن‌چه زراعت می‌شود و در این هنگام صابران را به نزدیکی خروج قائم علیه‌السلام بشارت بده.» سپس به من فرمودند: «ای محمد! این تأویل آن است، به یقین الله تعالی می‌فرماید: «وَ ما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إلّا اللهُ وَ الرّاسِخونَ فی الْعِلْمِ»»».
