سوره بقره – آیه ۳۰ تا ۳۳

و هنگامی که گفت پروردگارت به ملائکه: «به یقین من قراردهنده‌ام در زمین خلیفه‌ای را.» گفتند: «آیا قرار می‌دهی در آن کسی را که فساد می‌کند در آن و می‌ریزد خون‌ها را، در حالی که ما تسبیح می‌کنیم به حمد تو و تقدیس می‌کنیم برای تو؟!» گفت: «به یقین من می‌دانم چیزی را (که) شما نمی‌دانید.» (۳۰) و علم داد (به) آدم (آن) نشان‌ها را، کل آن را، سپس عرضه داشت آن‌ها را بر ملائکه. پس گفت: «خبر کنید مرا به نشان‌های آن‌ها، اگر هستید راست‌گویان.» (۳۱) گفتند: «منزهی تو! نیست علمی برای ما، مگر آن‌چه (خودت) علم داده‌ای ما را. به یقین تو، خودت همیشه عالم همیشه با حکمت هستی.» (۳۲) گفت: «ای آدم! خبر کن ایشان را به نشان‌های آن‌ها.» پس هنگامی که خبر کرد ایشان را به نشان‌های آن‌ها، گفت: «آیا نگفتم برای شما، به یقین من می‌دانم غیب آسمان‌ها و زمین را و می‌دانم آن‌چه را آشکار می‌کنید و آن‌چه را کتمان می‌کردید؟» (۳۳)

و چون پروردگارت بفرشتگان گفت: من در زمین جانشینی پدید میکنم. گفتند: در آنجا مخلوقی پدید میکنی که تباهی کند و خونها بریزد! و ما ترا بپاکی میستاییم و تقدیس تو میگوییم. گفت: من چیزی میدانم که شما نمیدانید (۳۰) و خدا همه نامها را به آدم آموخت پس از آن، چیزها را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت اگر راست میگویید مرا از نام اینها خبر دهید (۳۱) گفتند: ترا تنزیه میکنیم دانشی جز آنچه بما آموخته‏ای، نداریم که دانای فرزانه تویی (۳۲) گفت: ای آدم! فرشتگان را از نام چیزها آگاه کن و چون از نام آنها آگاهشان کرد گفت: مگر بشما نگفتم که من نهفته آسمانها و زمین را میدانم و آنچه را نهان میداشته‏اید میدانم (۳۳)

و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: «من در زمین جانشینی خواهم گماشت»، [فرشتگان‏] گفتند: «آیا در آن کسی را می‏گماری که در آن فساد انگیزد، و خونها بریزد؟ و حال آنکه ما با ستایش تو، [تو را] تنزیه می‏کنیم و به تقدیست می‏پردازیم.» فرمود: «من چیزی می‏دانم که شما نمی‏دانید.» (۳۰) و [خدا] همه [معانی‏] نامها را به آدم آموخت سپس آنها را بر فرشتگان عرضه نمود و فرمود: «اگر راست می‏گویید، از اسامی اینها به من خبر دهید.» (۳۱) گفتند: «منزهی تو! ما را جز آنچه [خود] به ما آموخته‏ای، هیچ دانشی نیست تویی دانای حکیم.» (۳۲) فرمود: «ای آدم، ایشان را از اسامی آنان خبر ده.» و چون [آدم‏] ایشان را از اسماءشان خبر داد، فرمود: «آیا به شما نگفتم که من نهفته آسمانها و زمین را می‏دانم و آنچه را آشکار می‏کنید، و آنچه را پنهان می‏داشتید می‏دانم؟» (۳۳)

و (به یاد آر) هنگامی که پروردگارت به فرشتگان گفت: همانا من در روی زمین جانشینی قرار خواهم داد (نماینده خدا در آنجا یا جانشین ساکنان پیشین منقرض شده آنجا). گفتند: آیا در آن کسی را (جانشین) قرار می‏دهی که فساد می‏انگیزد و خون‏ها می‏ریزد؟! در حالی که ما تو را با توصیف به کمالات تسبیح می‏گوییم و (از هر عیب و نقصی) تقدیس می‏کنیم. خدا گفت: بی‏تردید من چیزی می‏دانم که شما نمی‏دانید. (۳۰) و همه نام‏ها را به آدم آموخت (نام همه موجودات جهان را تا انقراض آن به یک زبان یا به همه زبان‏های آینده بشر، و یا همه مسمییات نام‏ها را با حقایق و خواص و آثارشان به او آموخت) سپس آن معانی را به فرشتگان عرضه داشت و گفت: اگر شما راستگویید نام‏های اینها (و یا حقایق و اسرارشان) را به من خبر دهید. (۳۱) گفتند: تو (از هر نقص و عیبی) منزیهی، ما را دانشی جز آنچه خود به ما آموخته‏ای نیست حقیا تویی که دانا و حکیمی. (۳۲) خداوند فرمود: ای آدم، نام‏های آنان (و یا حقایق و اسرار آنها) را به فرشتگان خبر ده. (۳۳)