حدیث 392
(392) علل الشرائع (ج 1، ص 14) : حَدَّثَنا أبی رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا عَبْدُاللهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْیَریُّ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ أبانِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ مُحَمَّدٍ الْحَلَبیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إنَّما سُمّیَ آدَمُ، آدَمَ لِأنَّهُ خُلِقَ مِنْ أدیمِ الْأرْضِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از عبدالله بن جعفر الحمیری از ابن عیسی الاشعری از احمد البزنطی از ابان بن عثمان از محمد بن عبیدالله الحلبی از روایت کرده است که محمد بن عبیدالله از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمود: «این است و جز این نیست که آدم، آدم نامیده شد، به این جهت که از پوسته زمین خلق شده است.»