سوره بقره – آیه 260

و هنگامی که گفت ابراهیم پروردگارش را: «پروردگارا! نشان بده مرا چگونه زنده می‌کنی مردگان را.» گفت: «آیا ایمان نداری؟» گفت: «بلی، ولیکن تا اطمینان یابد قلبم.» گفت: «پس بگیر چهارتا از پرندگان، پس ریز ریز کن آن‌ها را به سوی خودت، سپس قرار بده بر هر کوهی از آن‌ها پاره‌ای، سپس بخوان آن‌ها را، می‌آیند تو را شتابان و بدان که الله همیشه با عزت همیشه با حکمت است.» (260)

و چون ابراهیم گفت: پروردگارا! بمن بنما که مردگانرا چگونه زنده کنی؟ گفت: مگر ایمان نداری! گفت: چرا! ولی تا دلم آرام گیرد. گفت: چهار پرنده بر- گیر و نزد خویش پاره پاره کن، سپس بر هر کوهی پاره‏ای از آن بنه و ندایشان کن که دوان سوی تو آیند و بدان که خدا توانا و فرزانه است (260)

و [یاد کن‏] آن گاه که ابراهیم گفت: «پروردگارا، به من نشان ده چگونه مردگان را زنده می‏کنی؟» فرمود: «مگر ایمان نیاورده‏ای؟» گفت: «چرا، ولی تا دلم آرامش یابد.» فرمود: «پس، چهار پرنده برگیر، و آنها را پیش خود، ریز ریز گردان سپس بر هر کوهی پاره‏ای از آنها را قرار ده آن گاه آنها را فرا خوان، شتابان به سوی تو می‏آیند، و بدان که خداوند توانا و حکیم است.» (260)

و (به یاد آر) هنگامی که ابراهیم گفت، پروردگارا به من نشان ده که مردگان را چگونه زنده می‏کنی، گفت: آیا (به قدرت من یا به روز جزا) ایمان نداری؟ گفت: چرا، و لکن (درخواست کردم) تا قلبم (با عین الیقین) آرامش یابد. گفت: پس چهار (نوع) پرنده بگیر و آنها را به خود نزدیک گردان (تا علائم جسمی آنها را به دقت ببینی) و ریز ریز (و مخلوط به هم) کن، سپس بر هر کوهی (در این اطراف) پاره‏ای از آنها را قرار ده، آن گاه آنها را بخوان، که شتابان به سوی تو می‏آیند. و بدان که خداوند مقتدر شکست‏ناپذیر و حکیم است. (260)