سوره آل عمران – آیه 83 تا 91

آیا پس غیر دین الله را می‌طلبید در حالی که برای او تسلیم است هر چه در آسمان‌ها و زمین است، از روی میل یا کراهت و به سوی او باز گردانده می‌شوند. (83) بگو: «ایمان آوردیم به الله و آن‌چه نازل شده بر ما و آن‌چه نازل شده بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط و آن‌چه داده شده موسی و عیسی و انبیا را از (جانب) پروردگارشان. فرقی نمی‌گذاریم بین احدی از آن‌ها و ما برای او تسلیم‌شدگان هستیم.» (84) و کسی که طلب کند غیر تسلیم شدن دینی را، پس هرگز قبول نمی‌شود از او و او در آخرت از زیان‌کاران است. (85) چگونه هدایت می‌کند الله گروهی را (که) کفر ورزیدند بعد ایمانشان و شهادت دادند که رسول (الله) حق است و آمد آن‌ها را دلایل آشکار؟! و الله هدایت نمی‌کند قوم ظالمان را. (86) آن‌ها مجازاتشان آن است که بر آن‌ها لعنت الله و ملائکه و مردم همگی باد. (87) جاوداننگانند در آن، تخفیف دادن نمی‌شود از آن‌ها عذاب و آن‌ها مهلت داده نمی‌شوند. (88) مگر کسانی که توبه کردند از بعد آن و اصلاح کردند. پس به یقین الله بسیار پوشش‌دهنده (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده است. (89) به یقین کسانی که کفر ورزیدند بعد ایمانشان، سپس زیاد کردند کفر را، هرگز قبول نمی‌شود توبه‌شان و آن‌ها، (هم) آن‌ها گمراهانند. (90) به یقین کسانی که کفر ورزیدند و مُردند در حالی که کافران بودند، پس هرگز قبول نمی‌شود از احدیشان پر کردن زمین طلا را و اگر فدیه دهند به آن. آن‌ها برایشان عذاب بسیار دردناکی است و نیست برای ایشان از یاری‌کنندگان. (91)

چگونه جز دین خدا میخواهید و هر که در آسمانها و زمین هست، برغبت یا کراهت، بفرمان او گردن نهاده‏اند و بسوی او باز میروند. (83) بگو بخدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسمعیل و اسحق و یعقوب و اخلاف نازل شده و آنچه بموسی و عیسی و دیگر پیمبران از پروردگارشان آمده ایمان داریم و میان هیچیک از ایشان فرق ننهیم و مسلمان اوییم. (84) هر که جز اسلام دینی خواهد از او پذیرفته نشود و همو در آخرت از زیانکارانست (85) گروهی از پی ایمان خویش که گواهی داده‏اند این پیمبر بحق است و حجت‏ها سویشان آمده کافر شده‏اند، خدا چگونه هدایتشان کند! که خدا گروه ستمگران را هدایت نمیکند. (86) آنان سزایشان چنانست که لعنت خدا و فرشتگان و مردم، یکسره بر آنها باد (87) در لعنت جاوید باشند، عذابشان سبک نشود و مهلتشان ندهند،(88) مگر آنها که پس از کفر، توبه کرده‏اند و باصلاح پرداخته‏اند که خدا آمرزگار است و رحیم (89) کسانی که از پی ایمان خویش کافر شده‏اند و کفرشان فزونی یافته هرگز توبه‏شان پذیرفته نشود و آنها، خودشان، گمراهانند. (90) کسانی که کافر باشند و کافر بمیرند، اگر یکیشان یک دنیا طلا بعوض دهد، از او نپذیرند. آنها عذابی الم انگیز دارند و یارانی ندارند. (91)

آیا جز دین خدا را می‏جویند؟ با آنکه هر که در آسمانها و زمین است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است، و به سوی او بازگردانیده می‏شوند. (83) بگو: «به خدا و آنچه بر ما نازل شده، و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل گردیده، و آنچه به موسی و عیسی و انبیای [دیگر] از جانب پروردگارشان داده شده، گرویدیم [و] میان هیچ یک از آنان فرق نمی‏گذاریم و ما او را فرمانبرداریم. (84) و هر که جز اسلام، دینی [دیگر] جوید، هرگز از وی پذیرفته نشود، و وی در آخرت از زیانکاران است. (85) چگونه خداوند، قومی را که بعد از ایمانشان کافر شدند، هدایت می‏کند؟ با آنکه شهادت دادند که این رسول، بر حق است و برایشان دلایل روشن آمد، و خداوند قوم بیدادگر را هدایت نمی‏کند. (86) آنان، سزایشان این است که لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگی برایشان است. (87) در آن [لعنت‏] جاودانه بمانند نه عذاب از ایشان کاسته گردد و نه مهلت یابند. (88) مگر کسانی که پس از آن توبه کردند و درستگاری [پیشه‏] نمودند، که خداوند آمرزنده مهربان است. (89) کسانی که پس از ایمان خود کافر شدند، سپس بر کفر [خود] افزودند، هرگز توبه آنان پذیرفته نخواهد شد، و آنان خود گمراهانند. (90) در حقیقت، کسانی که کافر شده و در حال کفر مرده‏اند، اگر چه [فراخنای‏] زمین را پر از طلا کنند و آن را [برای خود] فدیه دهند، هرگز از هیچ یک از آنان پذیرفته نگردد آنان را عذابی دردناک خواهد بود، و یاورانی نخواهند داشت. (91)

پس آیا جز دین خدا را می‏طلبند؟ در حالی که هر کس در آسمان‏ها و زمین است خواه و ناخواه (تکوینا) در برابر او تسلیم است (پس دین نیز که تسلیم شدن تشریعی است باید از آن او باشد) و همه به سوی او بازگردانده می‏شوند. (83) بگو: ما به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط (پیامبران از اولاد یعقوب) نازل شده و آنچه به موسی و عیسی و پیامبران از جانب پروردگارشان داده شده ایمان آوردیم، (و در اعتقاد به نبوت و بعث از طرف یک مبدأ) میان هیچ یک از آنان جدایی نمی‏افکنیم و ما تسلیم اوییم. (84) و هر که جز اسلام دینی بطلبد هرگز از او پذیرفته نمی‏شود و او در آخرت از زیانکاران است. (85) چگونه خداوند هدایت کند گروهی را که پس از آنکه ایمان آوردند و شهادت دادند که فرستاده ما حق است، و دلایل روشنی بر آنها آمد، کفر ورزیدند؟! (همانند برخی از اهل کتاب که پیش از بعثت طبق کتابشان ایمان داشتند و پس از بعثت منکر شدند، و مانند مرتدین از اسلام) و خدا گروه ستمکاران را هدایت نمی‏کند. (86) آنان جز ایشان این است که لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنهاست. (87) در آن لعنت جاودانند عذاب از آنها تخفیف نمی‏یابد و مورد نظر و احسان قرار نمی‏گیرند و مهلت داده نمی‏شوند که عذاب مقررشان تأخیر افتد. (88) مگر کسانی که پس از آن توبه کردند و شایسته شدند و به اصلاح کار خود پرداختند که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است. (89) به یقین کسانی که پس از ایمانشان کفر ورزیدند، سپس بر کفرشان افزودند، هرگز توبه آنان پذیرفته نمی‏شود (زیرا توبه آنها یا از روی نفاق است یا در وقت معاینه مرگ) و آنهایند که گمراهند.(90) همانا کسانی که کفر ورزیدند و در حال کفر مردند، از هیچ یک از آنها هر چند به اندازه گنجایش زمین طلا فدیه دهد، پذیرفته نمی‏شود. برای آنها عذابی دردناک است و هیچ یاوری نخواهند داشت. (91)