سوره نحل – آیه 106 تا 110

کسی که کفر ورزد به الله از بعد ایمانش، مگر کسی که اکراه دارد و قلبش مطمئن است به ایمان، و لیکن کسی که گشاده شود به کفر سینه‌اش، پس بر آن‌ها است غضبی از جانب الله و برای آن‌ها عذاب بسیار بزرگی است. (106) آن به این سبب است که دوستی گزیدند حیات دنیا را بر آخرت و این‌که الله هدایت نمی‌کند قوم کافران را. (107) آن‌ها کسانی هستند که مهر نهاد الله بر قلب‌هایشان و گوش‌هایشان و چشم‌هایشان و آن‌ها، (هم) آن‌ها غافلان هستند. (108) بدوم شک این‌که آن‌ها در آخرت، آن‌ها زیان‌کاران هستند. (109) سپس به یقین پروردگارت برای کسانی که هجرت کردند از بعد آن‌که امتحان شدند، سپس جهاد کردند و صبر پیشه نمودند، به یقین پروردگارن از بعد آن، قطعاً بسیار پوشش دهنده (اعمال) (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده (110)

و هر که از پس ایمان آوردنش منکر خدا شود، نه آنکه مجبور شده و دلش بایمان قرار دارد، بل آنکه سینه بکفر گشاید، قرین خشم خدایند و عذابی بزرگ دارند (106) چنین است زیرا آنها زندگی این دنیا را از آخرت بیشتر دوست داشته‏اند و خدا گروه کافران را هدایت نمیکند(107) همان کسانند که خدا بر دلهایشان و گوششان و دیدگانشان مهر نهاده و آنها، خودشان، بیخبرانند (108) و بی گفتگو آنها در آخرت، خودشان، زیانکارانند (109) و نیز پروردگارت نسبت بآنها که پس از تحمل محنت، مهاجرت کرده‏اند، آنگاه جهاد کرده‏اند و صبوری پیشه کرده‏اند، پروردگارت از پس آن، آمرزگار است و رحیم (110)

هر کس پس از ایمان آوردن خود، به خدا کفر ورزد [عذابی سخت خواهد داشت‏] مگر آن کس که مجبور شده و [لی‏] قلبش به ایمان اطمینان دارد. لیکن هر که سینه‏اش به کفر گشاده گردد خشم خدا بر آنان است و برایشان عذابی بزرگ خواهد بود، (106) زیرا آنان زندگی دنیا را بر آخرت برتری دادند و [هم‏] اینکه خدا گروه کافران را هدایت نمی‏کند. (107) آنان کسانی‏اند که خدا بر دلها و گوش و دیدگانشان مهر نهاده و آنان خود غافلانند. (108) شک نیست که آنها در آخرت همان زیانکارانند. (109) با این حال، پروردگار تو نسبت به کسانی که پس از [آن همه‏] زجر کشیدن، هجرت کرده و سپس جهاد نمودند و صبر پیشه ساختند، پروردگارت [نسبت به آنان‏] بعد از آن [همه مصایب‏] قطعا آمرزنده و مهربان است. (110)

کسانی که پس از ایمانشان، به خدا کفر ورزند (نه هر کافر) بلکه آنان که سینه خود به کفر خرسند و گسترده کنند بر آنها غضبی از سوی خداوند است و عذابی بزرگ دارند، مگر کسی که (به گفتار کفر) مجبور شود در حالی که قلبش مطمئن به ایمان باشد (که مورد غضب خدا نیست). (106) این (غضب) از آن روست که آنان زندگی دنیا را بر آخرت برگزیدند و از آن روست که خداوند گروه کافران را (پس از اتمام حجت) هدایت نمی‏کند. (107) آنهایند کسانی که خداوند بر دل‏ها و گوش و چشمانشان مهر (نافهمی و شقاوت) نهاده و آنها همان غافلانند. (108) و بی‏تردید آنها در آخرت همان زیانکارانند. (109) آن گاه بی‏شک پروردگار تو نسبت به کسانی که پس از آنکه (از کفار) شکنجه دیدند هجرت کردند، سپس جهاد نمودند و صبر کردند، پروردگار تو پس از آن (مصیبت‏ها، در حق آنان) بسیار آمرزنده و مهربان است. (110)