سوره اعراف – آیه 137
وَ أوْرَثْنا الْقَوْمَ الَّذینَ کانوا یُسْتَضْعَفونَ مَشارِقَ الْأرْضِ وَ مَغارِبَها الَّتی بارَکْنا فیها وَ تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنی عَلی بَنی إسْرائیلَ بِما صَبَروا وَ دَمَّرْنا ما کانَ یَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ ما کانوا یَعْرِشونَ (137)
و وارث قرار دادیم قومی را که بودند مستضعفان، مشرقهای زمین و مغربهای آن که برکت قرار دادیم در آن و کامل شد اثر پروردگارت نیکی را بر بنی اسرائیل، به آنچه صبر ورزیدند و ویران کردیم آنچه ساخته بود فرعون و قومش و آنچه برافراشته بودند. (137)
و خاورها و باخترهای آن سرزمین را که برکت در آن نهاده بودیم، بگروهی که خوار بشمار بودند، واگذاشتیم و گفتار نیکوی پروردگارت در باره فرزندان اسرائیل بپاداش صبری که کرده بودند، انجام شد و آنچه را فرعون و قوم وی میساختند با بناهایی که بالا میبردند، ویران کردیم (137)
و به آن گروهی که پیوسته تضعیف میشدند، [بخشهای] باختر و خاوری سرزمین [فلسطین] را- که در آن برکت قرار داده بودیم- به میراث عطا کردیم. و به پاس آنکه صبر کردند، وعده نیکوی پروردگارت به فرزندان اسرائیل تحقق یافت، و آنچه را که فرعون و قومش ساخته و افراشته بودند ویران کردیم. (137)
و به گروهی که همواره (از سوی فرعونیان) ضعیف و ناتوان شمرده میشدند، مشرقها و مغربهای آن سرزمین را که پرخیر و برکت قرار داده بودیم (سرزمین شام و فلسطین را) به ارث دادیم و سخن نیک پروردگارت بر بنی اسرائیل (وعده پیروزی آنها) به پاداش صبر آنان کاملا تحقق یافت و آنچه را که فرعون و قومش میساختند (از خانه و قصر و مناره) و آنچه را داربست میزدند (از تاکها) ویران و نابود کردیم. (137)