سوره انعام – آیه 141
وَ هُوَ الَّذی أنْشَأ جَنّاتٍ مَعْروشاتٍ وَ غَیْرَ مَعْروشاتٍ وَ النَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفاً أُکُلُهُ وَ الزَّیْتونَ وَ الرُّمّانَ مُتَشابِهاً وَ غَیْرَ مُتَشابِهٍ کُلوا مِنْ ثَمَرِهِ إذا أثْمَرَ وَ آتوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفوا إنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ (141)
و او است کسی که پدید آورد باغهایی افراشته و غیر افراشته و نخل و زراعت که مختلف هستند خوردنیهای آن و زیتون و انار، شبیه به هم و غیر شبیه به هم، بخورید از ثمرههای آن چون ثمره داد و بپردازید حق آن را زمان درو کردن آن و اسراف نکنید، به یقین او دوست نمی دارد، اسرافکنندگان را. (141)
اوست، که باغهای چفته زده و چفته نزده و نخل و کشت، که میوه آن مختلف است، و زیتون و انار، همانند و غیر همانند، آفریده. از میوه آن چون میوه آرد، بخورید و زکات آنرا هنگام چیدنش بدهید و اسراف مکنید که خدا مسرفان را دوست ندارد. (141)
و اوست کسی که باغهایی با داربست و بدون داربست، و خرمابن، و کشتزار با میوههای گوناگون آن، و زیتون، و انار، شبیه به یکدیگر و غیر شبیه پدید آورد. از میوه آن- چون ثمر داد- بخورید، و حق [بینوایان از] آن را روز بهرهبرداری از آن بدهید، و [لی] زیادهروی مکنید که او اسرافکاران را دوست ندارد. (141)
و اوست که باغهایی بر روی داربست و بدون داربست، و درخت خرما و زراعت با حاصل گوناگون و زیتون و انار شبیه به هم و غیر شبیه به هم را بیافرید، از میوه و محصول آنها هنگامی که به ثمر نشست بخورید و حق (خدایی) آن را در روز درو کردن (و چیدن حاصل) آنها بدهید، و اسراف (در خوردن و دادن) نکنید، که همانا خدا اسرافکنندگان را دوست ندارد. (141)