حدیث 3675
(3675) الکافی (ح 5984): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ مُعاویَةَ بْنِ شُرَیْحٍ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «فی الزَّرْعِ حَقّانِ. حَقٌّ تُؤْخَذُ بِهِ وَ حَقٌّ تُعْطیهِ.» قُلْتُ: «وَ ما الَّذی أوخَذُ بِهِ وَ ما الَّذی أُعْطیهِ؟» قالَ: «أمّا الَّذی تُؤْخَذُ بِهِ فَالْعُشْرُ وَ نِصْفُ الْعُشْرِ وَ أمّا الَّذی تُعْطیهِ، فَقَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ آتوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ»، یَعْنی مِنْ حَصْدِکَ الشَّیْءَ بَعْدَ الشَّیْءِ». وَ لا أعْلَمُهُ إلّا قالَ: «الضِّغْثَ ثُمَّ الضِّغْثَ حَتَّی یَفْرُغَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از معاویه بن شریح که این فرد آخر ازثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
معاویه بن شریح روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمود: «در کشت دو حق است. حقی که آن را می‌گیرند و حقی که اهدایش می‌کنی.» عرض کردم: «و آن‌چه آن را می‌گیرند، چیست و آن‌چه آن را اهدا می‌کنند، چیست؟» فرمودند: «اما آن‌چه آن را می‌گیرند، پس یک دهم و نصف یک‌دهم است و اما آن‌چه اهدایش می‌کنی، پس کلام الله عز و جل: «وَ آتوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ» است، یعنی از (آن‌چه) برداشت کرده‌ای، چیزی بعد چیزی»». (راوی در ادامه گفت:) «و نمی‌دانم آن را مگر که گفت (منظورشان این بود که): «دسته‌ای بعد دسته‌ای تا فارغ می‌شود..»