حدیث ۳۶۷۹
(۳۶۷۹ و ۳۶۸۲) الکافی (ح ۵۹۸۹) و قرب الإسناد (ص ۳۶۷): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ أبی‌الْحَسَنِ علیه‌السلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ آتوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفوا». قالَ: «کانَ أبی علیه‌السلام یَقولُ: «مِنَ الْإسْرافِ فی الْحَصادِ وَ الْجَدادِ أنْ یَصَّدَّقَ الرَّجُلُ بِکَفَّیْهِ جَمیعاً» وَ کانَ أبی إذا حَضَرَ شَیْئاً مِنْ هَذا، فَرَأی أحَداً مِنْ غِلْمانِهِ، یَتَصَدَّقُ بِکَفَّیْهِ، صاحَ بِهِ: «أعْطِ بِیَدٍ واحِدَةٍ، الْقَبْضَةَ بَعْدَ الْقَبْضَةِ وَ الضِّغْثَ بَعْدَ الضِّغْثِ مِنَ السُّنْبُلِ.»»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از احمد بن محمد بن ابی‌نصر روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن جعفر الحمیری شبیه این حدیث را از محمد بن ابی‌نصر روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
(احمد بن محمد) ابن ابی‌نصر از ابوالحسن (امام رضا) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره کلام الله عز و جل: «وَ آتوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفوا» سؤال کردم. فرمودند: «پدرم می‌فرمود: «از اسراف در برداشت و خوشه‌چینی این‌که فرد به هر دو مشتش صدقه بدهد.» و پدرم هنگامی که چیزی از این حاضر شد، پس دید یکی از غلامانش به دو دستش صدقه می‌دهد، بر او فریاد می‌زد: «به یک دست اهدا کن. مشتی بعد مشتی و دسته‌ای بعد دسته‌ای از خوشه.»»»
