سوره حشر – آیه ۱۱ تا ۱۷

آیا نظر نکردی به سوی کسانی که نفاق ورزیدند؟ می‌گویند به برادرانشان، کسانی که کفر ورزیدند از اهل کتاب: «چنان‌چه اخراج کنند شما را، قطعا خروج می‌کنیم همراه شما و اطاعت نمی‌کنیم درباره شما هرگز و اگر کارزار کنند شما را، قطعاً یاری می‌کنیم شما را» و الله گواهی می‌دهد به یقین آن‌ها قطعاً دروغ‌گویان هستند. (۱۱) چنان‌چه اخراج شوند، خروج نمی‌کنند همراه آن‌ها و چنان‌چه کارزار شوند، یاری نمی‌کنند آن‌ها را و چنان‌چه یاریشان کنند قطعاً روی بر می‌گردانند، در نتیجه یاری نمی‌شوند. (۱۲) قطعاً شما شدیدتر است ترس(تان) در سینه‌های آن‌ها از الله. آن به ایت جهت است که آن‌ها قومی هستند که تفقه نمی‌کنند. (۱۳) کارزار نمی‌کنند شما را همگی مگر در قریه‌های حفاظت‌شده یا از ورای دیوار. ناخرسندی بینشان شدی است. به حساب می‌آوریشان گردهم، در حالی که قلب‌هایشان پراکنده است. آن بدین جهت است که آن‌ها قومی هستند که تعقل نمی‌کنند. (۱۴) مانند مثل کسانی که از قبلشان نزدیک بودند. چشیدند سزای کارشان را و برای آن‌ها است عذابی بسیار دردناک. (۱۵) مانند مثل شیطان هنگامی که گفت برای انسان: «کفر پیشه کن.» پس هنگامی که کفر ورزید، گفت: «به یقین من مبرا هستم از تو. به یقین من پروا می‌کنم الله، پروردگار جهان‌ها را. (۱۶) پس باشد عاقبت آن دو این‌که آن دو در آتش، جاودانگانند در آن. (۱۷)

مگر کسانی را که نفاق ورزیده‏اند نه بینی که ببرادرانشان از اهل کتاب که بانکار گراییده‏اند میگویند اگر بیرونتان کنند ما نیز با شما بیرون میشویم و هرگز در [کار] شما اطاعت هیچکس نمیکنیم و اگر با شما پیکار کنند نصرتتان میدهیم و خدا گواهی میدهد که آنها دروغگویانند (۱۱) اگر بیرونشان کنند با آنها بیرون نمی- شوند و اگر بجنگشان روند، نصرتشان نمیدهند و اگر نصرتشان دهند هزیمت میشوند و آنگاه یاری نمیشوند (۱۲) شما در دلهایشان از خدا پر مهابت ترید، این بدانست که آنها گروهیند که نمیفهمند (۱۳) همگیشان با شما پیکار نمیکنند مگر در دهکده‏های مستحکم یا از پس دیوارها. پیکارشان میان خودشان سخت است، فراهمشان پنداری اما دلهایشان پراکنده است. این بدانست که آنها گروهیند که تعقل نمی کنند (۱۴) همانند کسانی که پیش از آنها بهمین نزدیکی وبال کارشان را چشیدند و عذابی الم انگیز دارند (۱۵) همانند شیطان، آندم که انسان را گوید کافر شو و چون کافر شود گوید من از تو بیزارم که من از خدا، پروردگار جهانیان، بیم دارم (۱۶) و سر انجامشان این شد که هر دو در جهنمند که جاودانه در آنند و اینست سزای ستمگران (۱۷)

مگر کسانی را که به نفاق برخاستند ندیدی که به برادران اهل کتاب خود- که از در کفر درآمده بودند- می‏گفتند: «اگر اخراج شدید، حتما با شما بیرون خواهیم آمد، و بر علیه شما هرگز از کسی فرمان نخواهیم برد و اگر با شما جنگیدند، حتما شما را یاری خواهیم کرد.» و خدا گواهی می‏دهد که قطعا آنان دروغگویانند. (۱۱) اگر [یهود] اخراج شوند، آنها با ایشان بیرون نخواهند رفت، و اگر علیه آنان جنگی درگیرد [منافقان،] آنها را یاری نخواهند کرد، و اگر یاریشان کنند حتما [در جنگ‏] پشت خواهند کرد و [دیگر] یاری نیابند. (۱۲) شما قطعا در دلهای آنان بیش از خدا مایه هراسید، چرا که آنان مردمانی‏اند که نمی‏فهمند. (۱۳) [آنان، به صورت‏] دسته جمعی، جز در قریه‏هایی که دارای استحکاماتند، یا از پشت دیوارها، با شما نخواهند جنگید. جنگشان میان خودشان سخت است. آنان را متحد می‏پنداری و [لی‏] دلهایشان پراکنده است، زیرا آنان مردمانی‏اند که نمی‏اندیشند. (۱۴) درست مانند همان کسانی که اخیرا [در واقعه بدر] سزای کار [بد] خود را چشیدند و آنان را عذاب دردناکی خواهد بود. (۱۵) چون حکایت شیطان که به انسان گفت: «کافر شو.» و چون [وی‏] کافر شد، گفت: «من از تو بیزارم، زیرا من از خدا، پروردگار جهانیان، می‏ترسم.» (۱۶) و فرجام هردوشان آن است که هر دو در آتش، جاوید می‏مانند و سزای ستمگران این است. (۱۷)

آیا به کسانی که نفاق ورزیدند ننگریستی که به برادران (نسبی یا دینی) خود از اهل کتاب که کافرند می‏گویند. اگر شما (از وطنتان) بیرون رانده شدید ما نیز حتما با شما بیرون می‏رویم و درباره شما هیچ گاه از کسی اطاعت نمی‏کنیم، و اگر مورد هجوم و قتال قرار گرفتید حتما شما را یاری خواهیم کرد و خداوند گواهی می‏دهد که آنها دروغگویند. (۱۱) مسلیما اگر آنها (کفار) اخراج شوند اینان (منافقان) با آنها خارج نمی‏شوند، و اگر با آنها جنگی درگرفت آنان را یاری نخواهند کرد و اگر (فرضا) یاری کنند پشت به آنها بگریزند، سپس (هیچ یک از آن دو گروه) یاری نمی‏شوند. (۱۲) البته شما در دل‏های آنان از خداوند بیم‏آورترید، این بدان سبب است که آنها گروهی هستند که فهم (و معرفت الهی) ندارند. (۱۳) آنها همه (از یهود و منافقان) با شما جز در شهرها و روستاهای دارای حصار یا از پشت دیوارها (ی قلعه یا خانه) نمی‏جنگند، زور و قوتشان در میان خودشان شدید است (ولی در برابر شما مؤمنان ضعیف‏اند) آنها را متحد پنداری در حالی که دل‏هایشان پراکنده است، این برای آن است که آنها گروهی هستند که نمی‏اندیشند. (۱۴) (مثل یهود بنی نضیر) مثل کسانی است که اندکی پیش از آنها بودند (مانند اهل بدر و غیر آنها) که عاقبت وخیم کار خود را چشیدند، و برای آنها (در آخرت) عذابی دردناک است. (۱۵) (و مثل منافقان) مثل شیطان است که به انسان گفت: کافر شو و چون کافر شد، گفت: همانا من از تو بیزارم همانا من از خدایی که پروردگار جهانیان است می‌ترسم (۱۶) پس سرانجام کار هر دو (شیطان و کافر) آن شد که هر دو در آتش‏اند، جاودانه در آن می‏مانند، و این است کیفر ستمکاران. (۱۷)