سوره نحل – آیه ۳۸ و ۳۹

و قسم خوردند به الله، سخت سوگندشان را که بر نمی‌انگید الله کسی را که می‌میرد. آری! وعده بر آن حق است، ولیکن بیش‌تر مردم نمی دانند. (۳۸) تا آشکار کند برای آن‌ها، کسانی که اختلاف می‌کنند در آن و تا بدانند کسانی که کفر ورزیدند که آن‌ها بودند دروغ‌گویان. (۳۹)

بخدا قسم خوردند، قسمهای مؤکد که هر که بمیرد خدایش زنده نمیکند [چنین نیست‏] بلکه خدا وعده‏ای کرده که بعهده اوست «ولی بیشتر کسان نمیدانند» (۳۸) تا چیزهایی را که در آن اختلاف دارند برای‏شان بیان کند و تا کسانی که کافرند بدانند که دروغگو بوده‏اند (۳۹)

و با سخت‏ترین سوگندهایشان بخدا سوگند یاد کردند که خدا کسی را که می‏میرد بر نخواهد انگیخت. آری، [انجام‏] این وعده بر او حق است، لیکن بیشتر مردم نمی‏دانند. (۳۸) تا [خدا] آنچه را در [مورد] آن اختلاف دارند، برای آنان توضیح دهد، و تا کسانی که کافر شده‏اند، بدانند که آنها خود دروغ می‏گفته‏اند. (۳۹)

و با جدیی‏ترین سوگندهای خود به خدا سوگند یاد کردند که خداوند کسی را که می‏میرد هرگز برنخواهد انگیخت! چرا (خواهد انگیخت)، وعده‏ای است بر عهده او حق و ثابت (طبق اراده ازلی، نوشته در لوح محفوظ، مندرج در کتاب‏های آسمانی و ابلاغ شده به جامعه به وسیله پیامبران) و لکن بیشتر مردم نمی‏دانند. (۳۸) تا برای آنها آنچه را که در آن اختلاف می‏کردند روشن سازد و تا کسانی که کفر ورزیده‏اند (از ابتداء حدوث کفر در میان بشر تا انقراض نسل وی) بدانند که دروغگو بوده‏اند. (۳۹)