سوره نحل – آیات ۳۰ تا ۳۷

و گفته شود برای کسانی که تقوا پیشه کردند: «چه نازل کرد پروردگارتان؟» گویند: «خیر!» برای کسانی که نیکی کردند در این دنیا، نیکی است و قطعاً سرای آخرت بهتر است و چه خوب است سرای تقواپیشگان. (۳۰) بهشت‌های جاودان را داخل می‌شوند در آن که جریان دارد از زیر آن نهرها. برای آن‌ها است در آن آن‌چه می‌خواهند. این‌گونه جزا می‌دهد اللع تقواپیشگان را. (۳۱) کسانی که وفات می‌دهند آن‌ها را ملائکه پاکیزگان. می‌گویند: «سلامتی بر شما. داخل شوید بهشت را به آن‌چه عمل می‌کردید.» (۳۲) آیا انتظار می‌برند مگر آن‌که بیایند آن‌ها را ملائکه یا بیاید امر پروردگارت؟ این‌گونه انجام دادند کسانی که از قبلشان بودند و ظلم نمی‌کند آن‌ها را الله، ولیکن آن‌ها خودشان ظلم می‌کردند. (۳۳) پس برخورد کرد آن‌ها را بدیهای آن‌چه عمل کردند و فرا گرفت آن‌ها را آن‌چه به آن استهزا می‌کردند. (۳۴) و گویند کسانی که شرک ورزیدند: «چنان‌چه می‌خواست الله، بندگی نمی‌کردیم از غیر او رااز چیزی ما و نَه پدرانمان(نیاکان و بزرگان) و نَه حرام می‌کردیم از غیر او از چیزی.» این‌گونه کردند کسانی که از قبل آن‌ها. پس آیا بر رسولان است، مگر ابلاغ آشکار. (۳۵) و قطعا به تحقیق مبعوث کردیم در هر امتی رسولی که بندگی کنید الله را و اجتناب کنید از طاغوت. پس از آن‌ها، کسی را هدایت کرد الله و از آن‌ها، کسی شایسته شد بر او گمراهی. پس سیر کنید در زمین، پس بنگرید چگونه است عاقبت تکذیب‌کنندگان. (۳۶) ،اگر (هم) حریص باشی بر هدایت آن‌ها، پس به یقین الله هدایت نمی‌کند کسی را که گمراه کرده است و نیست برای آن‌ها از یاریگران. (۳۷)

و بکسانی که پر- هیزگاری کرده‏اند گفته شود: پروردگارتان چه نازل کرده بود؟ گویند: خیری. کسانی که نیکی کرده‏اند در این دنیا پاداش نیک دارند و سرای دیگر بهتر است و سرای پرهیزگاران چه نکو است (۳۰) بهشتهای جاوید است که بدان در شوند که جویها در آن روانست و در آنجا هر چه خواهند دارند و خدا پرهیزگاران را چنین پاداش میدهد (۳۱) همان کسان که فرشتگان بحال پاکسیرتی جانشان را بگیرند و گویند: سلام بر شما، بپاداش آنچه میکرده‏اید ببهشت در آیید (۳۲) مگر جز این انتظار دارند که فرشتگان سویشان آیند، یا فرمان پروردگارت بیاید. کسانی که پیش از آنها بودند نیز چنین کردند، خدا ستمشان نکرد بلکه بخودشان ستم میکردند (۳۳) [سزای‏] اعمال بدشان به آنها رسید و عذابی که باستهزای آن می‏پرداختند برایشان وقوع یافت (۳۴) کسانی که شرک میورزند گویند: اگر خدا میخواست، نه ما و نه پدرانمان جز او چیزی نمیپرستیدیم و جز او چیزی را حرمت نمیدادیم. کسانی که پیش از آنها بودند نیز چنین کردند. مگر جز بلاغ روشنگر (چیزی) بعهده پیمبران هست (۳۵) در هر امتی پیمبری برانگیختیم که خدا را بپرستید و از طغیانگر کناره کنید، بعضیشان را خدا هدایت کرد و بعضیشان، ضلالت بر آنها مقرر شد. در زمین بگردید و بنگرید سر انجام تکذیب‏کنان چسان بود (۳۶) اگر بهدایتشان دل بسته‏ای خدا هر که را گمراه کند هدایت نمیکند و یارانی ندارند (۳۷)

و به کسانی که تقوا پیشه کردند، گفته شود: «پروردگارتان چه نازل کرد؟» می گویند: «خوبی.» برای کسانی که در این دنیا نیکی کردند [پاداش‏] نیکویی است، و قطعا سرای آخرت بهتر است، و چه نیکوست سرای پرهیزگاران: (۳۰) بهشتهای عدن که در آن داخل می‏شوند رودها از زیر [درختان‏] آنها روان است در آنجا هر چه بخواهند برای آنان [فراهم‏] است. خدا این گونه پرهیزگاران را پاداش می‏دهد. (۳۱) همان کسانی که فرشتگان جانشان را- در حالی که پاکند- می‏ستانند [و به آنان‏] می‏گویند: «درود بر شما باد، به [پاداش‏] آنچه انجام می‏دادید به بهشت درآیید.» (۳۲) آیا [کافران‏] جز این که فرشتگان [جان‏ستان‏] به سویشان آیند، یا فرمان پروردگارت [دایر بر عذابشان‏] دررسد، انتظاری می‏برند؟ کسانی که پیش از آنان بودند [نیز] این گونه رفتار کردند، و خدا به ایشان ستم نکرد، بلکه آنان به خود ستم می‏کردند. (۳۳) پس [کیفر] بدیهایی که کردند به آنان رسید، و آنچه مسخره‏اش می‏کردند آنان را فرا گرفت. (۳۴) و کسانی که شرک ورزیدند گفتند: «اگر خدا می‏خواست- نه ما و نه پدرانمان- هیچ چیزی را غیر از او نمی‏پرستیدیم و بدون [حکم‏] او چیزی را حرام نمی‏شمردیم.» کسانی که پیش از آنان بودند [نیز] چنین رفتار کردند، و [لی‏] آیا جز ابلاغ آشکار بر پیامبران [وظیفه‏ای‏] است؟ (۳۵) و در حقیقت، در میان هر امتی فرستاده‏ای برانگیختیم [تا بگوید:] «خدا را بپرستید و از طاغوت [فریبگر] بپرهیزید.» پس، از ایشان کسی است که خدا [او را] هدایت کرده، و از ایشان کسی است که گمراهی بر او سزاوار است. بنا بر این در زمین بگردید و ببینید فرجام تکذیب‏کنندگان چگونه بوده است. (۳۶) اگر [چه‏] بر هدایت آنان حرص ورزی، ولی خدا کسی را که فرو گذاشته است هدایت نمی‏کند، و برای ایشان یاری‏کنندگانی نیست. (۳۷)

و به کسانی که تقوا پیشه کرده‏اند گفته می‏شود (گوینده جاسوسان کفیارند): پروردگارتان چخ نازل کرده؟ گویند: (سراپا) خیر و نیکی را (احکام نیکو و پاداش نیکو را، آری) برای کسانی که نیکی کرده‌اند، در این دنیا پاداشی نیک (زندگی پاکیزه و نیکو) است و به یقین خانه آخرت (برایشان) بهتر است و چه نیکوست خانه پرهیزکاران (۳۰) باغ‏هایی جاودانی که به آنها درآیند، نهرها از زیر (درختان) آنها روان است برای آنها در آنجا هر چه بخواهند فراهم است. این گونه خداوند پرهیزکاران را پاداش می‏دهد. (۳۱) همان کسانی که فرشتگان جان آنها را در حالی که پاکیزه (از پلیدی کفر و فسق) اند می‏ستانند (به آنها) می‏گویند: سلام بر شما، به بهشت درآیید به پاس آنچه به جا می‏آوردید (فعلا وارد بهشت برزخ و پس از قیامت وارد بهشت ابدی گردید). (۳۲) آیا (این مشرکان) جز این انتظار دارند که فرشتگان (مرگ یا عذاب دنیوی) به سراغشان آیند، یا فرمان پروردگارت (به قیام قیامت) فرا رسد؟! کسانی که پیش از آنان بودند نیز این چنین کردند (که عذاب بر آنها نازل شد)، و خداوند بر آنها ستم نکرد و لکن آنها بر خود ستم می‏کردند. (۳۳) پس کیفر گناهانی که انجام دادند به آنها رسید و آنچه مسخره‏اش می‏کردند (وعده عذاب) آنان را فرا گرفت. (۳۴) و کسانی که شرک ورزیدند گفتند: اگر خدا می‏خواست نه ما و نه پدران ما چیزی را جز او پرستش نمی‏کردیم و چیزی را بدون (اجازه) او حرام نمی‏کردیم! (و چون اراده بر عدم ندارد پس عذاب نداریم. آری) کسانی که پیش از آنها بودند نیز این چنین کردند. (۳۵)
و البته ما در میان هر امتی فرستاده‏ای برانگیختیم که خدا را عبادت کنید و از طاغوت (شیطانی و انسانی) دوری جویید، پس خداوند برخی از آنها را (که اصول دعوت را پذیرفتند به مراحل کمال) هدایت کرد و بر برخی از آنها (که دعوت را رد کردند) ضلالت و گمراهی حتمی شد. پس در روی زمین بگردید و بنگرید که عاقبت تکذیب کنندگان چگونه بود! (۳۶) اگر تو بر هدایت آنان حرص می‏ورزی (فایده‏ای ندارد زیرا) خداوند کسی را که در گمراهی رها کرده هدایت نمی‏کند و آنها را هیچ یاری‏کننده‏ای نیست. (۳۷)