حدیث ۷۶۲۷

(۷۶۲۷) معانی الأخبار (ص ۱۵)، التوحید (ص ۱۵۵): حَدَّثَنا أبی رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ یَعْقوبَ بْنِ یَزیدَ عَنِ الْعَبّاسِ بْنِ هِلالٍ قالَ: «سَألْتُ الرِّضا علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «اللهُ نورُ السَّماواتِ وَ الْأرْضِ». فَقالَ: «هادٍ لِأهْلِ السَّماءِ وَ هادٍ لِأهْلِ الْأرْضِ» وَ فی رِوایَةِ الْبَرْقیِ: «هُدَی مَنْ فی السَّماواتِ وَ هُدَی مَنْ فی الْأرْضِ».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از یعقوب بن یزید از عباس بن هلال روایت کرده است که این فرد اخیر، از ثقات درجه دو و سایرین از ثقات درجه یک هستند.

عباس بن هلال روایت کرد: «از (امام) رضا علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «اللهُ نورُ السَّماواتِ وَ الْأرْضِ» سؤال کردم». پس فرمودند: «(منظور از نور) هدایتگری برای اهل آسمان‌ها و هدایتگری برای اهل زمین.» و در روایت برقی (آمده است): «هدایت کرده است هر که در آسمان‌ها است و هدایت کرده است هر که در زمین است.»