سوره ابراهیم – آیه 1 و 2
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الر کِتابٌ أنْزَلْناهُ إلَیْکَ لِتُخْرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إلَی النّورِ بِإذْنِ رَبِّهِمْ إلی صِراطِ الْعَزیزِ الْحَمیدِ (1) اللّهِ الَّذی لَهُ ما فی السَّماواتِ وَ ما فی الْأرْضِ وَ وَیْلٌ لِلْکافِرینَ مِنْ عَذابٍ شَدیدٍ (2)
به نام اللهِ (همگان را) بسیار بخشندهِ (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده. الف، لام، راء. کتاب که نازل کردیم به سوی تو تا خارج کنی مردم را از ظلمت‌ها به اذن پروردگارشان به سوی راه همیشه با عزت همیشه ستوده (1) الله کسی است که برای او است آنچه در آسمانها و زمین است و وای بر کافران از عذاب شدید (2)
بنام خدای رحمان رحیم
الف، لام، را. اینست کتابی که بتو نازل کردهایم، تا کسان را باذن پروردگارشان از ظلمات بنور بری [یعنی] براه خدای نیرومند ستوده (1) خدایی که هر چه در آسمانها و هر چه در زمین هست از آن اوست و وای بر کافران از عذابی شدید (2)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الف، لام، راء. کتابی است که آن را به سوی تو فرود آوردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاریکیها به سوی روشنایی بیرون آوری: به سوی راه آن شکست ناپذیر ستوده. (1) خدایی که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست، و وای بر کافران از عذابی سخت. (2)
به نام خداوند بخشنده مهربان
الف، لام، را. من خدایی هستم که میبینم. این کتاب مرکب از همین حروف است اما کسی توان آوردن مانند آن را ندارد. این کتاب دارای محکمات و این گونه متشابهات است. این حروف رمزهایی میان خدا و رسول اوست. (این قرآن) کتابی است که آن را (از علم ازلی خویش به لوح و از آنجا به قلب جبرئیل و از آنجا) به سوی تو فرو فرستادیم تا مردم (جهان) را به خواست و توفیق پروردگارشان از تاریکیها (انحرافات عقاید و اخلاق و اعمال) به سوی نور (هدایت الهی) بیرون آوری و به راه آن (خدای) صاحب اقتدار و ستوده خصال راه نمایی.(1) همان خدایی که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است (علاوه بر خود آنها) ملک حقیقی اوست (زیرا خلق و حفظ و تدبیر و در آخر فانی کردن آنها تحت اراده اوست) و وای و مرگ بر کافران از عذابی سخت! (2)