فَلَمّا آتاهُما صالِحاً جَعَلا لَهُ شُرَکاءَ فیما آتاهُما فَتَعالَی اللّهُ عَمّا یُشْرِکونَ (۱۹۰)
پس هنگامی که دادیم آن دو را صالحی، قرار دادند برای او شریکانی در آنچه داده بود آن دو را، پس برتر است الله از آنچه شریک قرار میدهند. (۱۹۰)
و چون فرزندی شایسته بآنها داد، برای خدا در عطیه وی شریکان انگاشتند اما خدا از آن چیزها که با او شریک میانگارند برتر است (۱۹۰)
و چون به آن دو، [فرزندی] شایسته داد، در آنچه [خدا] به ایشان داده بود، برای او شریکانی قرار دادند، و خدا از آنچه [با او] شریک میگردانند برتر است. (۱۹۰)
پس چون آن دو را فرزندی (سالم و) شایسته عطا نمود، برای او درباره آنچه به آنها داده شریک قرار دادند (به شرک جلی اگر بتها را دخیل دیدند، و به شرک خفی اگر اعتماد به اسباب کرده مسبیب را از یاد بردند، و این دو آیه شرح حال اکثریت جامعه است که خالی از شرک جلی یا خفی نیستند) و خداوند برتر است از آنچه شریک او سازند. (۱۹۰)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج