سوره انعام – آیه 128
وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمیعاً یا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَکْثَرْتُمْ مِنَ الْإنْسِ وَ قالَ أوْلیاؤُهُمْ مِنَ الْإنْسِ رَبَّنا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنا أجَلَنا الَّذی أجَّلْتَ لَنا قالَ النّارُ مَثْواکُمْ خالِدینَ فیها إلاَّ ما شاءَ اللّهُ إنَّ رَبَّکَ حَکیمٌ عَلیمٌ (128)
و زمانی که محشور میکند آنها را همگی: «ای گروه جن! به تحقیق کثرت جستید از انسان» و گویند دوستانشان از انسان: «پروردگارا! استفاده بردیم بعض ما به بعضی (دیگر) و برسان ما را مهلتمان که مهلت قرار دادی برای ما.» (الله) گوید: «آتش جایگاه شما است، جاودانگان در آن هستید، مگر آنکه بخواهد الله، به یقین پروردگارتان همیشه با حکمت همیشه عالم است.» (128)
روز که همگی را فراهم کند (و گوید) ای گروه جنیان! از آدمیان [تابعان] بسیار یافتید، دوستان ایشان از آدمیان گویند: پروردگارا ما از یکدیگر برخوردار شدهایم و بمدتی که برای ما تعیین کرده بودی رسیدهایم، گوید: جای شما جهنم است که در آن جاوید باشید مگر آنچه خدا خواهد، که پروردگار تو فرزانه است و دانا. (128)
و [یاد کن] روزی را که همه آنان را گرد میآورد [و میفرماید:] «ای گروه جنیان، از آدمیان [پیروان] فراوان یافتید.» و هواخواهان آنها از [نوع] انسان میگویند: «پروردگارا، برخی از ما از برخی دیگر بهره برداری کرد، و به پایانی که برای ما معین کردی رسیدیم.» [خدا] میفرماید: «جایگاه شما آتش است در آن ماندگار خواهید بود، مگر آنچه را خدا بخواهد [که خود تخفیف دهد] آری، پروردگار تو حکیم داناست.» (128)
و (به یاد آر) روزی که (خداوند) همه آنان (انسانها و شیاطین) را گرد میآورد (و میگوید) ای گروه شیاطین، از انسانها فراوان بهره بردید (بسیاری از آنها را پیرو خود نمودید)، و دوستان آنها از انسانها گویند: پروردگارا، ما دو طایفه برخی از برخی استفاده بردیم (آنها لذت اغواء انبوه انسانها را بردند و ما لذت هوسرانی به راهنمایی آنها را) و به آن مدت (از عمر و آن حدی از شقاوت) که برای ما تعیین کرده بودی رسیدیم. (خداوند) میگوید: آتش جایگاه شماست که جاودانه در آن باشید مگر آنکه خدا بخواهد (که خلود نباشد لکن اراده نخواهد کرد) همانا پروردگار تو با حکمت و داناست (میداند که را عذاب کند و چقدر عذاب کند). (128)