سوره مائده – آیه 27
وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأ ابْنَیْ آدَمَ بِالْحَقِّ إذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أحَدِهِما وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأقْتُلَنَّکَ قالَ إنَّما یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ (27)
و تلاوت کن بر آنها خبر دو فرزند آدم را به حقیقت، هنگامی نزدیک داشتند قربانی را، پس مورد قبول قرار گرفت از یکی از آنها و مورد قبول قرار نگرفت از دیگری، گفت: «قطعاً تو را خواهم کشت.» گفت: « این است و جز این نیست که قبول میکند الله از تقوا پیشگان. (27)
خبر دو پسر آدم را بدرستی بر آنها بخوان، آندم که قربانی پیش بردند و از یکیشان پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد، گفت: ترا خواهم کشت، گفت: خدا فقط از پرهیزکاران میپذیرد (27)
و داستان دو پسر آدم را به درستی بر ایشان بخوان، هنگامی که [هر یک از آن دو،] قربانیی پیش داشتند. پس، از یکی از آن دو پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد. [قابیل] گفت: «حتما تو را خواهم کشت.» [هابیل] گفت: «خدا فقط از تقواپیشگان میپذیرد.» (27)
و داستان دو پسر آدم (هابیل و قابیل) را به حق و درستی بر آنها بخوان، آن گاه که آن دو کار تقربآوری انجام دادند (هابیل شتر نحر کرد و قابیل اندکی گندم پیش آورد) پس از یکی پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد. (قابیل) گفت: حتما تو را خواهم کشت. (27)