حدیث ۳۰۲۷
(۳۰۲۷ و ۷۶۴۶) الکافی (ح ۴۷۴ و ۱۵۴۱): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنْ أبیهِ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالرَّحْمَنِ بْنِ أبی‌لَیْلَی عَنْ أبیهِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إنَّکُمْ لا تَکونونَ صالِحینَ حَتَّی تَعْرِفوا وَ لا تَعْرِفونَ حَتَّی تُصَدِّقوا وَ لا تُصَدِّقونَ حَتَّی تُسَلِّموا. أبْواباً أرْبَعَةً لا یَصْلُحُ أوَّلُها إلّا بِآخِرِها. ضَلَّ أصْحابُ الثَّلاثَةِ وَ تاهوا تَیْهاً بَعیداً. إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالَی لا یَقْبَلُ إلّا الْعَمَلَ الصّالِحَ وَ لا یَتَقَبَّلُ اللهُ إلّا بِالْوَفاءِ بِالشُّروطِ وَ الْعُهودِ وَ مَنْ وَفَی اللهَ بِشُروطِهِ وَ اسْتَکْمَلَ ما وَصَفَ فی عَهْدِهِ، نالَ ما عِنْدَهُ وَ اسْتَکْمَلَ وَعْدَهُ. إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أخْبَرَ الْعِبادَ بِطَریقِ الْهُدَی وَ شَرَعَ لَهُمْ فیها الْمَنارَ وَ أخْبَرَهُمْ کَیْفَ یَسْلُکونَ، فَقالَ: «وَ إنّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی» وَ قالَ «إنَّما یَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ الْمُتَّقینَ». فَمَنِ اتَّقَی اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ فیما أمَرَهُ، لَقیَ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُؤْمِناً بِما جاءَ بِهِ مُحَمَّدٌ صلی‌الله‌علیه‌وآله. هَیْهاتَ! هَیْهاتَ! فاتَ قَوْمٌ وَ ماتوا قَبْلَ أنْ یَهْتَدوا وَ ظَنّوا أنَّهُمْ آمَنوا وَ أشْرَکوا مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمونَ. إنَّهُ مَنْ أتَی الْبُیوتَ مِنْ أبْوابِها اهْتَدَی وَ مَنْ أخَذَ فی غَیْرِها، سَلَکَ طَریقَ الرَّدَی. وَصَلَ اللهُ طاعَةَ وَلیِّ أمْرِهِ بِطاعَةِ رَسولِهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ طاعَةَ رَسولِهِ بِطاعَتِهِ، فَمَنْ تَرَکَ طاعَةَ وُلاةِ الْأمْرِ، لَمْ یُطِعِ اللهَ وَ لا رَسولَهُ وَ هُوَ الْإقْرارُ بِما نَزَلَ مِنْ عِنْدِ اللهِ: «خُذوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ» وَ الْتَمِسوا الْبُیوتَ الَّتی «أذِنَ اللهُ أنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فیها اسْمُهُ». فَإنَّهُ قَدْ خَبَّرَکُمْ أنَّهُمْ «رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللهِ» عَزَّ وَ جَلَ «وَ إقامِ الصَّلاةِ وَ إیتاءِ الزَّکاةِ یَخافونَ یَوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلوبُ وَ الْأبْصارُ». إنَّ اللهَ قَدِ اسْتَخْلَصَ الرُّسُلَ لِأمْرِهِ، ثُمَّ اسْتَخْلَصَهُمْ مُصَدِّقینَ لِذَلِکَ فی نُذُرِهِ، فَقالَ: «وَ إنْ مِنْ أُمَّةٍ إلّا خَلا فیها نَذیرٌ». تاهَ مَنْ جَهِلَ وَ اهْتَدَی مَنْ أبْصَرَ وَ عَقَلَ. إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «فَإنَّها لا تَعْمَی الْأبْصارُ وَ لکِنْ تَعْمَی الْقُلوبُ الَّتی فی الصُّدورِ» وَ کَیْفَ یَهْتَدی مَنْ لَمْ یُبْصِرْ وَ کَیْفَ یُبْصِرُ مَنْ لَمْ یُنْذَرْ. اتَّبِعوا رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ أقِرّوا بِما نَزَلَ مِنْ عِنْدِ اللهِ وَ اتَّبِعوا آثارَ الْهُدَی، فَإنَّهُمْ عَلاماتُ الْأمانَةِ وَ التُّقَی وَ اعْلَموا أنَّهُ لَوْ أنْکَرَ رَجُلٌ عیسَی، علیهماالسلام وَ أقَرَّ بِمَنْ سِواهُ مِنَ الرُّسُلِ لَمْ یُؤْمِنْ.اقْتَصّوا الطَّریقَ بِالْتِماسِ الْمَنارِ وَ الْتَمِسوا مِنْ وَراءِ الْحُجُبِ الْآثارَ، تَسْتَکْمِلوا أمْرَ دینِکُمْ وَ تُؤْمِنوا بِاللهِ رَبِّکُمْ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن خالد از پدرش از من ذکره از محمد بن عبدالرحمن بن ابی لیلی از پدرش روایت کرده است که نفر بعد از محمد بن خالد، ابتداء مجهول است، اما به واسطه او، توثیق درجه دو می‌شود و محمد بن عبدالرحمن نیز از ثقات درجه دو است. احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته در این‌جا مشکلی در سند حدیث ایجاد نمی‌کند. سایرین هم، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «به یقین شما صالحان نباشید تا معرفت پیدا کنید و معرفت پیدا نمی‌کنید تا تصدیق کنید و تصدیق نمی‌کنید تا تسلیم باشید. درهای چهارگانه‌ای که اول آن اصلاح نمی‌شود مگر به آخر آن. اصحاب سه تای آن گمراه شوند و در بی راهه دور و درازی بیفتند. به یقین الله تبارک و تعالی قبول نمی‌کند مگر عمل صالح را و قبول نمی‌فرماید مگر به وفای به شرط ها و عهدها و هر که الله را به شرط هایش وفا کند و آن چه را در عهدش است وصف کرده، کامل کند، به آن‌چه نزد او است برسد و وعده‌اش را تکمیل کند. به یقین الله تبارک و تعالی بندگانش را راه هدایت خبر کرد و برای آن‌ها در آن چراغ‌ها قرار داد و آگاهشان کرد که چگونه طی طریق کنند، پس فرمود: وَ إنّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی» و (نیز) فرمود: «إنَّما یَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ الْمُتَّقینَ». پس هر که الله عز و جل را تقوا پیشه کند، الله عز و جل را مؤمن به آن‌چه محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله آورده است، ملاقات کند. هیهات! هیهات! قومی گذشتند و مردند قبل آن‌که هدایت شوند و گمان داشتند که ایمان آورده‌اند در حالی که از آن‌جا که نمی‌دانستند، شرک می‌ورزیدند.به یقین هر که خانه‌ها را از درهایش وارد شود، هدایت یافته و هر که غیر آن را بگیرد، طریق هلاکت را پیوده است. الله اطاعت ولی امش را به اطاعت از رسولش صلی‌الله‌علیه‌وآله و اطاعت رسولش را به اطاعت خودش وصل کرد. پس هر که اطاعت والیان امر را ترک کند، نه الله را اطاعت کرده است و نه رسولش را و آن اقرار است به آن‌چه از جانب الله نازل شده است: «خُذوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ» و دست یابید خانه‌هایی را که «أذِنَ اللهُ أنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فیها اسْمُهُ»، پس به یقین او شما را خبر کرد که آن‌ها «رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللهِ» عز و جل «وَ إقامِ الصَّلاةِ وَ إیتاءِ الزَّکاةِ یَخافونَ یَوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلوبُ وَ الْأبْصارُ». به یقین الله رسولان را برای امرش خالص گردانید، سپس آن‌ها را تصدیق‌کنندگان برای آن در هشدارهایش برگزید، پس فرمود: «وَ إنْ مِنْ أُمَّةٍ إلّا خَلا فیها نَذیرٌ». بی‌راهه رفت هر که جهل ورزید و هدایت شد هر که بصیرت و تعقل ورزید. به یقین الله عز و جل می‌فرماید: «فَإنَّها لا تَعْمَی الْأبْصارُ وَ لکِنْ تَعْمَی الْقُلوبُ الَّتی فی الصُّدورِ» و چگونه هدایت شود کسی که بصیرت داده نمی‌شود و چگونه بصیرت داده شود کسی که هشدار نمی‌پذیرد. رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله را تبعیت کنید و به آن‌چه از جانب الله نازل شده است، اقرار نمایید و آثار هدایت را تبعیت کنید چرا که آن‌ها علامت‌های امانت و تقوا هستند و بدانید که اگر فردی عیسی، فرزند مریم علیهماالسلام را انکار کند و به رسولانی غیر از او اقرار داشته باشد، ایمان نیاورده است. راه را به گرفتن چراغ بپیمایید و آثار را از ورای حجاب‌ها بجویید، امر دینتان را کامل کنید و به الله پروردگارتان ایمان آورید.»
