سوره آل عمران – آیه ۷

او کسی است که نازل کرد بر شما کتاب را. (بخشی) از آن آیات محکمات است (که) آن‌ها اساس کتاب هستند و (بخش) دیگر (آیات) متشابهات است. پس اما کسانی که در قلب‌هایشان انحرافی است، پس تبعیت می‌کنند آن‌چه متشابه از آن است را به (جهت) بسیار طلب کردن فتنه و به بسیار طلب کردن تأویل آن در حالی که نمی‌داند تأویل آن را مگر الله و راسخون در علم که می‌گویند: «ایمان آوردیم به همه آن از نزد پروردگارمان.» و پند نمی‌گیرند مگر صاحبان خرد. (۷)

هم اوست که این کتاب را بر تو نازل کرده از آن جمله آیه‏هایی است استوار که آنها مایه کتاب است. و دیگر آیه‏هاییست مبهم. آنها که در دلهایشان خللی هست، از این کتاب آنچه را مبهم است و تأویل آن را جز خدا نداند، در طلب فتنه و بقصد تأویل، پیروی میکنند. و آنها که در دانش استوارند گویند: بدان ایمان داریم، همه از پیش پروردگارمان است و جز خردمندان اندرز نگیرند (۷)

اوست کسی که این کتاب [قرآن‏] را بر تو فرو فرستاد. پاره‏ای از آن، آیات محکم [صریح و روشن‏] است. آنها اساس کتابند و [پاره‏ای‏] دیگر متشابهاتند [که تأویل‏پذیرند]. اما کسانی که در دلهایشان انحراف است برای فتنه‏جویی و طلب تأویل آن [به دلخواه خود،] از متشابه آن پیروی می‏کنند، با آنکه تأویلش را جز خدا و ریشه‏داران در دانش کسی نمی‏داند. [آنان که‏] می‏گویند: «ما بدان ایمان آوردیم، همه [چه محکم و چه متشابه‏] از جانب پروردگار ماست»، و جز خردمندان کسی متذکر نمی‏شود. (۷)

اوست که این کتاب را بر تو فرو فرستاد که برخی از آن آیه‏های محکم به لفظ صریح (و به معنی روشن) است، که آنها مادر و اساس کتابند، (ابهام آیات دیگر با آنها رفع می‏شود) و برخی دیگر آیه‏های متشابه است (چند پهلو است و معنی آن به واسطه عموم محتوا و عمق معنی و تعدد مراد در بدو نظر روشن نیست و باید به وسیله آیات محکم و عقل سلیم تفسیر شود)، اما کسانی که در دل‏های آنان انحراف (از حق) است، برای فتنه‏جویی و طلب تأویل (یافتن معنی نادرست)، از این کتاب از آنچه متشابه است پیروی می‏کنند، در حالی که تأویل (و بازگشت معنی حقیقی) آن را جز خدا نمی‏داند و آنان که رسوخ در دانش دارند می‏گویند: (۷)