مَنْ ذا الَّذی یُقْرِضُ اللهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ أضْعافاً کَثیرَةً وَ اللهُ یَقْبِضُ وَ یَبْصُطُ وَ إلَیْهِ تُرْجَعونَ (۲۴۵)
کیست این کسی که قرض دهد (برای) الله قرضی نیکو؟! پس اضافه کند آن را برای او، اضافه کردن بسیاری و الله تنگ میکند و میگسترد و به سوی او بازگردانده میشوید. (۲۴۵)
کیست که خدا را وامی نیکو دهد و خدا وام او را به برابرهای بسیار، افزون کند. خداست که تنگی آرد و گشایش دهد و بسوی او بازگشت میکنید. (۲۴۵)
کیست آن کس که به [بندگان] خدا وام نیکویی دهد تا [خدا] آن را برای او چند برابر بیفزاید؟ و خداست که [در معیشت بندگان] تنگی و گشایش پدید میآورد و به سوی او بازگردانده میشوید. (۲۴۵)
کیست آن که به خداوند قرض الحسنه دهد تا خدا آن را برایش (در وقت پرداخت) چندین برابر فزونتر کند؟! و خداست که (روزی را) تنگ میکند و میگسترد، و به سوی او بازگردانده میشوید. (۲۴۵)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج