سوره بقره – آیه 229

طلاق (رجعی) دو بار است، پس نگه‌داشتن به شایستگی یا رها کردن به احسان و حلال نیست بر شما که بگیرید از آن‌چه داده‌اید آن‌ها را چیزی مگر آن‌که هر دو پروا دارند که به پا ندارند حدود الله را. پس اگر پروا داشتید که به پا ندارند آن دو حدود الله را، پس نیست گناهی بر آن دو در آن‌چه فدیه می‌دهد به او. این‌ها حدود الله است، پس تجاوز نکنید از آن و کسی که تجاوز می‌کند حدود الله را پس آن‌ها، (هم) آن‌ها ظالمان هستند. (229)

طلاق دوبار است، آنگاه بشایستگی نگهداشتن یا بنیکی رها- کردن. شما را نرسد که از آنچه بزنان داده‏اید چیزی بگیرید، مگر آنکه بدانید که حدود خدا را بپا نمیدارند. اگر دانستید که حدود خدا را بپا نمیدارند، در آنچه زن بعوض خویش دهد، گناهی بر آنها نیست. این حدود خداست، از آن تجاوز مکنید و کسانی که از حدود خدا تجاوز کنند، ستمکارانند (229)

طلاق [رجعی‏] دو بار است. پس از آن یا [باید زن را] بخوبی نگاه داشتن، یا بشایستگی آزاد کردن. و برای شما روا نیست که از آنچه به آنان داده‏اید، چیزی بازستانید. مگر آنکه [طرفین‏] در به پا داشتن حدود خدا بیمناک باشند. پس اگر بیم دارید که آن دو، حدود خدا را برپای نمی‏دارند، در آنچه که [زن برای آزاد کردن خود] فدیه دهد، گناهی بر ایشان نیست. این است حدود [احکام‏] الهی پس، از آن تجاوز مکنید. و کسانی که از حدود [احکام‏] الهی تجاوز کنند، آنان همان ستمکارانند. (229)

طلاق (رجعی که شوهر در آن حق رجوع دارد) دو بار است، پس (در هر بار بر شوهر است یا در عده رجوع کردن و او را) به نیکی نگه داشتن و یا (ترک، رجوع و او را) به خوشی و احسان رها ساختن. و برای شما جایز نیست از آنچه به آنها (به عنوان مهر) داده‏اید چیزی را پس بگیرید مگر آنکه هر دو بترسند که حدود خدا را برپا ندارند پس اگر (شما حکیام شرع) بیم آن داشتید که آن دو حدود خدا را برپا ندارند (در صورتی که هر دو یکدیگر را نمی‏خواهند یا زن کراهت شدیده دارد به آنها اعلام کنید که) گناهی بر آنها نیست در آنچه زن (برای رهایی خود بعضی از مهر یا همه آن یا بیشتر از آن را به عنوان عوض طلاق) فدیه دهد. اینها مرزهای خداوند است، از آنها تجاوز نکنید، و کسانی که از مرزهای خدا تجاوز کنند آنها حقیقتا ستمکارند. (229)