سوره هود – آیه 28
قالَ یا قَوْمِ أ رَأیْتُمْ إنْ کُنْتُ عَلی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبّی وَ آتانی رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمّیَتْ عَلَیْکُمْ أ نُلْزِمُکُموها وَ أنْتُمْ لَها کارِهونَ (28)
گفت: «ای قوم من! آیا دیده‌اید اگر باشم بر دلیلی روشن از پروردگارم و داده باشد مرا رحمتی از نزدش، پس پوشیده باشد بر شما، آیا الزام می‌کنیم آن را در حالی که شما برای آن کراهت داشتگان هستید.» (28)
گفت: ای قوم! بمن بگویید، اگر حجتی از پروردگار خود دارم و رحمتی از جانب خویش بمن عطا کرده که نامعلوم شماست چگونه شما را که از آن متنفرید بدان ملزم کنیم (28)
گفت: «ای قوم من، به من بگویید، اگر از طرف پروردگارم حجتی روشن داشته باشم، و مرا از نزد خود رحمتی بخشیده باشد که بر شما پوشیده است، آیا ما [باید] شما را در حالی که بدان اکراه دارید، به آن وادار کنیم؟» (28)
نوح گفت: ای قوم من، به من خبر دهید. اگر من از جانب پروردگارم بر دلیل روشنی (مانند معجزه بالغه) متیکی باشم و مرا از نزد خویش رحمتی (علمی و کتاب شریعتی که از لوازم رسالت الهی است) عطا کرده باشد و آن (به سبب عناد و عدم توجه به معجزه) بر شما مخفی ماند، آیا میتوان شما را بر آن وادار کنیم در حالی که از آن کراهت دارید (و در نزد عقل و سنیت جاریه الهی، در دین اکراه نیست)؟! (28)