سوره توبه – آیه 109
أ فَمَنْ أسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی تَقْوی مِنَ اللّهِ وَ رِضْوانٍ خَیْرٌ أمْ مَنْ أسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ فی نارِ جَهَنَّمَ وَ اللّهُ لا یَهْدی الْقَوْمَ الظّالِمینَ (109)
آیا پس کسی که بنیان نهاده آن را بر تقوای الله است و رضایتی، بهتر است یا کسی که بنیان نهاده آن را بر لب کنار پرتگاه، پس سقوط میکند به آن در آتش جهنم و الله هدایت نمیکند قوم ظالمان را. (109)
آنکه بنای خویش را بر ترس از خدا و [جلب] رضای او پایه نهاده بهتر است یا آنکه بنای خویش را بر لب سیلگاهی نهاده که فرو ریختنی است که با وی در آتش جهنم سقوط کند و خدا قوم ستمکاران را هدایت نمیکند (109)
آیا کسی که بنیاد [کار] خود را بر پایه تقوا و خشنودی خدا نهاده بهتر است یا کسی که بنای خود را بر لب پرتگاهی مشرف به سقوط پیریزی کرده و با آن در آتش دوزخ فرو میافتد؟ و خدا گروه بیدادگران را هدایت نمیکند. (109)
پس آیا کسی که اساس (دین) خود را بر پایه تقوای الهی و رضای او نهاده بهتر است یا آن کس که بنیان خود را بر لب پرتگاهی سست و در شرف سقوط نهاده و آن بنا او را در آتش جهنم سرنگون سازد؟! (اعمال مؤمن بر پایه ایمان و اخلاص، و اعمال کافر بر پایه ظنی و شک در اصول است و عاقبتش جهنم است) و خدا گروه ستمکاران را (پس از اتمام حجیت) راهنمایی نمیکند. (109)