سوره حشر – آیه 1 تا 4

به نام اللهِ (همگان را) بسیار بخشندهِ (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده. تسبیح کرده برای الله آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است و او همیشه با عزت همیشه با حکمت (1) او کسی است که خارج کرد کسانی را که کفر ورزیدند از اهل کتاب از دیارشان برای اولین اخراج. گمان نداشتند که اخراج شوند و گمان داشتند که آن‌که مانع می‌شود آن‌ها را قلعه‌هایشان از الله. پس بیمدشان الله از آن‌چه محاسبه نکرده بودند و انداخت در قلب‌هایشان ترس را. خراب می‌کردند خانه‌هایشان را به دستانشان و دست‌های مؤمنان، پس عبرت گیرید ای ححبان بصیرت (2) و چنان‌چه مقرر نکرده بود الله بر آن‌ها جلا(ی وطن) را، قطعا عذای می‌کرد آن‌ها را در دنیا و برای آن‌ها در آخرت عذاب آتش است. (3) آن به این خاطر است که آن‌ها جدایی گزیدند (از) خدا و رسولش، پس به یقین الله شدید العقاب است. (4)

بنام خدای رحمان رحیم
هر چه در آسمانها و زمین هست تسبیح خدا کرده که او نیرومند و فرزانه است (1) اوست که کسانی از اهل کتاب را که کافر بودند، برای جلای نخستین، از دیارشان برون کرد. گمان نداشتید که برون میشوند و پنداشتند که قلعه هاشان نگهدارشان از [خشم‏] خدا است. اما [عذاب‏] خدای از آنجا که نمی‏پنداشتند بیامدشان و هراس بدلهاشان افکند که خانه‏هایشان را بدست خودشان و بدست مؤمنان ویران میکردند، پس ای صاحبان نظر، عبرت گیرید (2) اگر نبود که خدا، جلا [ی وطن‏] را بر آنها رقم زده بود در دنیا عذابشان کرده بود، و در آخرت عذاب جهنم دارند (3) این بدان بود که آنها با خدا و پیمبر وی مخالفت کردند و هر که با خدا مخالفت کند، خدا سخت کیفر است (4)

به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنچه در آسمانها و در زمین است تسبیح‏گوی خدای هستند، و اوست شکست‏ناپذیر سنجیده‏کار. (1)
اوست کسی که، از میان اهل کتاب کسانی را که کفر ورزیدند در نخستین اخراج [از مدینه‏] بیرون کرد. گمان نمی‏کردید که بیرون روند و خودشان گمان داشتند که دژهایشان در برابر خدا مانع آنها خواهد بود، و [لی‏] خدا از آنجایی که تصور نمی‏کردند بر آنان درآمد و در دلهایشان بیم افکند، [به طوری که‏] خود به دست خود و دست مؤمنان خانه‏های خود را خراب می‏کردند. پس ای دیده‏وران، عبرت گیرید. (2) و اگر خدا این جلای وطن را بر آنان مقرر نکرده بود، قطعا آنها را در دنیا عذاب می‏کرد و در آخرت [هم‏] عذاب آتش داشتند. (3)
این [عقوبت‏] برای آن بود که آنها با خدا و پیامبرش در افتادند و هر کس با خدا درافتد [بداند که‏] خدا سخت‏کیفر است. (4)

به نام خداوند بخشنده مهربان
1 آنچه در آسمان‏ها و آنچه در زمین است خدا را (به زبان قال یا به زبان حال) تسبیح گفت، و او مقتدر شکست‏ناپذیر و دارای متانت و اتقان صنع (در مرحله تکوین و تشریع) است. (1) اوست که کافران اهل کتاب را (یهود بنی نضیر را) برای نخستین بار اخراج و تبعید دسته‏جمعی از خانه‏هاشان (از جزیرة العرب) بیرون راند، شما گمان نمی‏کردید که آنان بیرون روند، و آنها هم گمان می‏کردند که حصارها و دژهایشان آنان را از (اراده) خدا جلوگیر خواهد شد، پس (اراده) خداوند از آنجا که گمان نمی‏کردند بر آنها در رسید و در دل‏هایشان رعب افکند (به گونه‏ای که) خانه‏های خود را به دست خویش و به دست مؤمنان خراب می‏کردند پس عبرت گیرید ای صاحبان بصیرت. (2) و اگر نه این بود که خدا بر آنها ترک وطن را نوشته بود حتما آنها را در دنیا (به قتل و اسارت) عذاب می‏کرد، و آنها را در آخرت عذاب آتش است. (3) این (ترک وطن و عذاب) به خاطر آن است که آنها با خدا و فرستاده او سرسختانه مخالفت کردند، و هر که با خدا سرسختانه مخالفت ورزد (بداند که) خدا سخت کیفر است. (4)