سوره نحل – آیه 38
وَ أقْسَموا بِاللّهِ جَهْدَ أیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللّهُ مَنْ یَموتُ بَلی وَعْداً عَلَیْهِ حَقّاً وَ لکِنَّ أکْثَرَ النّاسِ لا یَعْلَمونَ (38)
و قسم خوردند به الله، سخت سوگندشان را که بر نمیانگید الله کسی را که میمیرد. آری! وعده بر آن حق است، ولیکن بیشتر مردم نمی دانند. (38)
بخدا قسم خوردند، قسمهای مؤکد که هر که بمیرد خدایش زنده نمیکند [چنین نیست] بلکه خدا وعدهای کرده که بعهده اوست «ولی بیشتر کسان نمیدانند» (38)
و با سختترین سوگندهایشان بخدا سوگند یاد کردند که خدا کسی را که میمیرد بر نخواهد انگیخت. آری، [انجام] این وعده بر او حق است، لیکن بیشتر مردم نمیدانند. (38)
و با جدییترین سوگندهای خود به خدا سوگند یاد کردند که خداوند کسی را که میمیرد هرگز برنخواهد انگیخت! چرا (خواهد انگیخت)، وعدهای است بر عهده او حق و ثابت (طبق اراده ازلی، نوشته در لوح محفوظ، مندرج در کتابهای آسمانی و ابلاغ شده به جامعه به وسیله پیامبران) و لکن بیشتر مردم نمیدانند. (38)