الحدیث ۱۱۵ / ۳

۱۱۵/۳- عنه، بإسناده: عن أبی‌عبدالله صالح بن میثم، قال: سألت أباجعفر علیه‌السلام عن قوله^[۱]: وَ لَهُ أسْلَمَ مَنْ فی السَّماواتِ وَ الْأرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً قال: «ذلک (حین یقول علی علیه‌السلام: أنا أولی الناس) بهذه الآیة: وَ أقْسَموا بِاللهِ جَهْدَ أیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللهُ مَنْ یَموتُ، بَلی وَعْداً عَلَیْهِ حَقّاً [وَ لکِنَّ أکْثَرَ النّاسِ لا یَعْلَمونَ] لِیُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذی یَخْتَلِفونَ فیهِ وَ لِیَعْلَمَ الَّذینَ کَفَروا أنَّهُمْ کانوا کاذِبینَ.»^[۲]
——————————
[۱]. در مأخذ: قول الله تعالی.
[۲]. تفسیر العیاشی ۲: ۲۵۹ [نحل، ح ۲۷].

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
این حدیث در تفسیر العیاشی (ج ۱، ص ۱۸۳)، به صورت مرسل از صالح بن میثم روایت شده است. سال وفات صالح بن میثم بن عمار را پیدا نکردم، اما می‌دانیم که از اصحاب امام باقر و مرحوم العیاشی نمی‌تواند بی‌واسطه از او روایت کند. در نتیجه طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست.

متن این روایت مبهم است. البته از آن‌جایی که معتبر هم نیست، وقتمان را صرف آن نمی‌کنیم.