الحدیث ۱۱۴ / ۲
۱۱۴/۲- و رواه العیاشی، بإسناده عن أبی‌بصیر، عن أبی‌عبدالله علیه‌السلام فی قوله: وَ أقْسَموا بِاللهِ جَهْدَ أیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللهُ مَنْ یَموتُ قال: «ما یقولون فیها؟» قلت: یزعمون أن المشرکین کانوا یحلفون لرسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم أن الله لا یبعث الموتی. قال: «تبا لمن قال هذا! ویلهم! هل کان المشرکون یحلفون بالله أم باللات و العزی؟» قلت: جعلت فداک، فأوجدنیه أعرفه، قال: «لو قام قائمنا بعث الله إلیه قوما من شیعتنا قبایع سیوفهم علی عواتقهم فیبلغ[۱] ذلک قوما من شیعتنا لم یموتوا، فیقولون: بعث فلان و فلان من قبورهم مع القائم علیه‌السلام، فیبلغ[۲] ذلک قوما من أعدائنا، فیقولون: یا معشر الشیعة ما أکذبکم! هذه دولتکم و أنتم تکذبون فیها؟! لا و الله ما عاشوا و لا یعیشون[۳] إلی یوم القیامة، فحکی الله قولهم: وَ أقْسَموا بِاللهِ جَهْدَ أیْمانِهِمْ ….»[۴]
——————————
[۱]. در متن: فبلغ.
[۲]. در متن: فبلغ.
[۳]. [در مأخذ: لا تعیشوا.]
[۴]. تفسیر العیاشی ۲: ۲۵۹ [نحل، ح ۲۶].
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
این حدیث در تفسیر العیاشی (ج ۲، ص ۲۵۹) به صورت مرسل از ابوبصیر رایت شده است که احتمالاً سند حذف شده آن، همان سند روایت شماره ۱۱۳ است و دیدیم که سندش به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست.
به حدیث شماره ۱۱۳ مراجعه شود.
