سوره یوسف – آیه ۹۰

گفتند: «آیا به یقین تو، قطعاً تو یوسف هستی». گفت: «من یوسف هستم و این برادرم است. به تحقیق منت نهاد الله بر ما، به یقین او، کسی که تقوا پیشه کند و صبر نماید، پس به یقین الله ضایع نمی‌کند اجر نیکوکاران را.» (۹۰)

گفتند مگر تو یوسفی؟ گفت: من یوسفم و این برادر من است، خدا بما منت نهاد که هر که بپرهیزد و صبور باشد خدا پاداش نیکو کاران را تباه نمیکند (۹۰)

گفتند: «آیا تو خود، یوسفی؟» گفت: « [آری،] من یوسفم و این برادر من است. به راستی خدا بر ما منت نهاده است. بی‏گمان، هر که تقوا و صبر پیشه کند، خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمی‏کند.» (۹۰)

گفتند: آیا راستی تو خود یوسفی؟ گفت: (آری) من یوسفم و این هم برادر من است حقیا که خدا بر ما منیت نهاد (ما را از ذلیت به عزیت، از جدایی به وصل و از جهل به علم رسانید) زیرا که هر کس پروا پیشه کند و صبر نماید (به پاداش رسد که) همانا خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‏کند. (۹۰)