وَ ما کانَ لِنَفْسٍ أنْ تُؤْمِنَ إلاَّ بِإذْنِ اللّهِ وَ یَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَی الَّذینَ لا یَعْقِلونَ (۱۰۰)
و نباشد برای کسی که ایمان آورد مگر به اذن الله و قرار میدهد پلیدی را بر کسانی که تعقل نمیکنند. (۱۰۰)
هیچکس مؤمن نتواند شد مگر به اذن خدا و بر کسانی که خرد وری نکنند ناپاکی مینهد (۱۰۰)
و هیچ کس را نرسد که جز به اذن خدا ایمان بیاورد، و [خدا] بر کسانی که نمی اندیشند، پلیدی را قرار میدهد. (۱۰۰)
و هیچ کس را نرسد و عقلا ممکن نباشد که ایمان بیاورد مگر به اذن و توفیق خداوند (به هدایت عقلی و نقلی او) و خدا پلیدی (گمراهی) را (پس از اتمام حجت) بر کسانی قرار میدهد که نمیاندیشند. (۱۰۰)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج