هُوَ الَّذی یُسَیِّرُکُمْ فی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتَّی إذا کُنْتُمْ فی الْفُلْکِ وَ جَرَیْنَ بِهِمْ بِریحٍ طَیِّبَةٍ وَ فَرِحوا بِها جاءَتْها ریحٌ عاصِفٌ وَ جاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ کُلِّ مَکانٍ وَ ظَنّوا أنَّهُمْ أُحیطَ بِهِمْ دَعَوُا اللّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ لَئِنْ أنْجَیْتَنا مِنْ هذِهِ لَنَکونَنَّ مِنَ الشّاکِرینَ (۲۲)
او کسی است که سیر می‌دهد شما را در خشکی و دریا تا هنگامی که باشید در کشتی و جریان دهد آنها را به بادی پاک و شاد شوند به آن، (تا) آمد آنها را بادی شدید (طوفان) و آمد آنها را موج از هر مکانی و گمان بردند که آنها احاطه شده‌اند به آن، می‌خوانند الله را خالص کنندگان برای او دین: «چنان‌چه نجات دهی ما را از این، قطعاً باشیم از شکرگزاران». (۲۲)
اوست که شما را در خشکی و دریا میبرد که چون بکشتی باشید و کشتیها بباد ملایم ببردشان و بدان خوشدل شوند، یکباره بادی سهمگین بر آن وزد و موج از هر کنار، بایشان رسد و پندارند که راه گریز ندارند، خدا را باعتقاد خالص بخوانند که اگر ما را از این خطر رهانیدی بیگفتگو از سپاسداران خواهیم بود (۲۲)
او کسی است که شما را در خشکی و دریا میگرداند، تا وقتی که در کشتیها باشید و آنها با بادی خوش، آنان را ببرند و ایشان بدان شاد شوند [بناگاه] بادی سخت بر آنها وزد و موج از هر طرف بر ایشان تازد و یقین کنند که در محاصره افتادهاند، در آن حال خدا را پاکدلانه می‌خوانند که: «اگر ما را از این [ورطه] برهانی، قطعا از سپاسگزاران خواهیم شد.» (۲۲)
او همان است که شما را در خشکی و دریا سیر می‌دهد تا آن گاه که در کشتیها باشید و کشتیها سوارانش را به وسیله بادی خوش و ملایم حرکت دهند و آنها بدان خوشحال شوند (به ناگاه) باد شدیدی بر آن کشتیها بوزد و موج (دریا) از هر سو به آنها بتازد و یقین کنند که در محاصره (موج و بلا) قرار گرفتهاند (در آن حال) خدا را با اخلاص در ایمان و اعتقاد می‌خوانند که اگر از این (ورطه) نجاتمان بخشی حتما از شکرگزاران خواهیم بود. (۲۲)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج
