فَلَمّا نَسوا ما ذُکِّروا بِهِ أنْجَیْنا الَّذینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السّوءِ وَ أخَذْنا الَّذینَ ظَلَموا بِعَذابٍ بَئیسٍ بِما کانوا یَفْسُقونَ (۱۶۵)
پس هنگامی که فراموش کردند آنچه را متذکر شده بودند به آن، نجات دادیم کسانی را که نهی میکردند از بدی و گرفتیم کسانی را که ظلم کردند، به عذابی بسیار سخت به آنچه فسق میکردند. (۱۶۵)
و چون آنچه را که بدان تذکارشان داده بودند، بغفلت سپردند، کسانی را که از بدی منع میکردند رهانیدیم و کسانی را که ستم کرده بودند بسزای عصیانی که میکردند، بعذابی سخت دچار کردیم (۱۶۵)
پس هنگامی که آنچه را بدان تذکر داده شده بودند، از یاد بردند، کسانی را که از [کار] بد باز میداشتند نجات دادیم و کسانی را که ستم کردند، به سزای آنکه نافرمانی میکردند، به عذابی شدید گرفتار کردیم. (۱۶۵)
پس چون آنچه را که به آنان تذکر داده شده بود فراموش کردند، ما کسانی را که از کار بد نهی میکردند نجات بخشیدیم و آنها را که ستم ورزیدند به سزای آنکه نافرمانی میکردند به عذابی سخت گرفتار نمودیم. (۱۶۵)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج