سوره اعراف – آیه 164
وَ إذْ قالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظونَ قَوْماً اللّهُ مُهْلِکُهُمْ أوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدیداً قالوا مَعْذِرَةً إلی رَبِّکُمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَّقونَ (164)
و هنگامی که گفتند امتی از آن ها: «برای چه موعظه میکنی قومی را (که) الله هلاک کننده است آنها را یا عذاب کننده است آنها را، عذابی شدید؟» گویند: «عذرخواهی است به سوی پروردگارتان و باشد که تقوا پیشه کنند». (164)
و چون گروهی از آنها گفتند: برای چه گروهی را که خدا هلا- کشان میکند یا عذابی سختشان میکند، پند میدهید؟ گفتند: [پند دادن ما] عذر جویی به پیشگاه پروردگارتان است و [باین امید] که شاید پرهیزگاری کنند (164)
و آن گاه که گروهی از ایشان گفتند: «برای چه قومی را که خدا هلاککننده ایشان است، یا آنان را به عذابی سخت عذاب خواهد کرد، پند میدهید؟» گفتند: «تا معذرتی پیش پروردگارتان باشد، و شاید که آنان پرهیزگاری کنند.» (164)
و آن گاه که گروهی از آنها (به گروه نهی کننده) گفتند: چرا قومی را که مطمئنا خدا آنها را هلاک خواهد کرد و یا به عذاب سختی عذاب خواهد نمود موعظه میکنید؟ گفتند: تا عذری به درگاه پروردگارتان داشته باشیم و شاید آنها پروا کنند. (پس قوم موسی سه دسته بودند مجرمان، ناهیان، ساکتان). (164)