سوره انعام – آیه 122
أ وَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نوراً یَمْشی بِهِ فی النّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنْها کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانوا یَعْمَلونَ (122)
آیا و کسی که بود مرده، پس زنده کردیم او را و قرار دادیم برای او نوری، راه میرود به آن میان مردم، مانند کسی است که مثل او در ظلمتها که نیست خارج شونده از آن، اینگونه زینت داده شده است برای کافران آن چه عمل میکردند. (122)
چگونه مانند تواند بود آنکس که مرده بود و زندهاش کردهایم و برای او نوری قرار دادهایم که بکمک آن میان مردم راه میرود، با کسی که صفت وی در ظلمات [بودن] است و از آن بیرون شدنی نیست. بدینسان، برای کسانیکه کافر شدهاند، اعمالیکه میکردهاند آرایش یافته است (122)
آیا کسی که مرده [دل] بود و زندهاش گردانیدیم و برای او نوری پدید آوردیم تا در پرتو آن، در میان مردم راه برود، چون کسی است که گویی گرفتار در تاریکیهاست و از آن بیرونآمدنی نیست؟ این گونه برای کافران آنچه انجام میدادند زینت داده شده است. (122)
و آیا کسی که مرده بود (به مرگ کفر و بیایمانی) پس ما او را (به وسیله هدایت به دین) زنده کردیم و برای او نوری (از ایمانش) قرار دادیم که با آن در میان مردم راه میرود (زندگی میکند) همانند کسی است که به مثل در تاریکیها (ی انحراف اعتقادی و عملی) است و از آن بیرونشدنی نیست؟! این گونه برای کافران آنچه به جا میآورند آراسته جلوه داده شده است. (122)