سوره انعام – آیه 109
وَ أقْسَموا بِاللّهِ جَهْدَ أیْمانِهِمْ لَئِنْ جاءَتْهُمْ آیَةٌ لَیُؤْمِنُنَّ بِها قُلْ إنَّما الْآیاتُ عِنْدَ اللّهِ وَ ما یُشْعِرُکُمْ أنَّها إذا جاءَتْ لا یُؤْمِنونَ (109)
و قسم خوردند به الله سخت سوگندشان را که چنانچه بیاید آنها را نشانهای خاص، قطعاً ایمان آورند به آن، بگو: « این است و جز این نیست که نشانههای خاص نزد الله است و درک نمیکنید شما که آن اگر بیایدشان (باز هم) ایمان نمیآورند.» (109)
بخدا، قسمهای مؤکد خوردهاند که اگر معجزهای سوی آنها بیاید بدان مؤمن میشوند، بگو معجزهها فقط نزد خداست. شما چه میدانید که چون معجزهای بیاید، ایمان نمیآورند. (109)
و با سختترین سوگندهایشان، به خدا سوگند خوردند که اگر معجزهای برای آنان بیاید، حتما بدان میگروند. بگو: «معجزات، تنها در اختیار خداست.» و شما چه میدانید که اگر [معجزه هم] بیاید باز ایمان نمیآورند. (109)
و به سختترین سوگندهای خود به خداوند سوگند خوردند که اگر نشانه و معجزهای (از نشانههایی که میگویند مانند نزول فرشته، شتر صالح، عصای موسی و مائده عیسی) بر آنها بیاید بیتردید بدان ایمان میآورند، بگو: جز این نیست که معجزات در اختیار خداست (معجزه برهان دعوی نبوت است و انتخاب دلیل بر عهده مدیعی است) و شما چه میدانید؟ که اگر آن نیز بیاید ایمان نخواهند آورد. (109)